A Cypherpunk Manifesto

Dit document, geschreven door Eric Hughes, is een van mijn grote inspiraties. Het is een van de grondslagen in de aanloop naar het activisme in de vorm van code die is geschreven. Uit deze groep Cypherpunks is uiteindelijk Bitcoin ontstaan.

Het is een mooi document dat de visie laat zien en beschrijft wat privacy is en voor eenieder zou moeten betekenen.

A Cypherpunk’s Manifesto Eric Hughes.

March 9, 1993

Privacy is de kracht om selectief iets van zichzelf aan de wereld te onthullen. Privacy is noodzakelijk voor een open samenleving in het elektronische tijdperk. Privacy is geen geheimhouding. Een privéaangelegenheid is iets wat men niet aan de hele wereld wil laten weten, maar een geheim is iets wat men aan niemand wil laten weten. Privacy is de kracht om selectief iets van zichzelf aan de wereld te onthullen.

Als twee partijen enige vorm van transactie hebben, hebben beide een herinnering aan hun interactie. Elke partij kan spreken over hun eigen herinnering hieraan; hoe zou iemand dat kunnen voorkomen? Men zou er wetten tegen kunnen maken, maar de vrijheid van meningsuiting, nog meer dan privacy, is fundamenteel voor een open samenleving; we streven er niet naar om enige vorm van spreken te beperken. Als veel partijen samen spreken in hetzelfde forum, kunnen ze allemaal met elkaar spreken en kennis over individuen en andere partijen bundelen. De kracht van elektronische communicatie heeft dergelijke groepsspraak mogelijk gemaakt, en het zal niet verdwijnen alleen omdat we dat zouden willen.

Aangezien we privacy verlangen, moeten we ervoor zorgen dat elke partij bij een transactie alleen kennis heeft van wat rechtstreeks nodig is voor die transactie. Omdat elk stuk informatie bespreekbaar is, moeten we ervoor zorgen dat we zo min mogelijk onthullen. In de meeste gevallen is persoonlijke identiteit niet relevant. Als ik bijvoorbeeld een tijdschrift koop in een winkel en contant geld aan de bediende geef, is het niet nodig dat ze weten wie ik ben. Als ik mijn e-mailprovider vraag om berichten te verzenden en ontvangen, hoeft mijn provider niet te weten met wie ik spreek, wat ik zeg of wat anderen tegen mij zeggen; mijn provider hoeft alleen te weten hoe het bericht daar moet komen en hoeveel ik hen verschuldigd ben aan kosten. Wanneer mijn identiteit wordt onthuld door het onderliggende mechanisme van de transactie, heb ik geen privacy. Ik kan hier niet selectief mezelf onthullen; ik moet mezelf altijd onthullen.

Daarom vereist privacy in een open samenleving anonieme transactiesystemen. Tot nu toe is contant geld het belangrijkste dergelijke systeem geweest. Een anoniem transactiesysteem is geen geheim transactiesysteem. Een anoniem systeem stelt individuen in staat hun identiteit bekend te maken wanneer ze dat wensen en alleen wanneer ze dat wensen; dit is de essentie van privacy.

Privacy in een open samenleving vereist ook cryptografie. Als ik iets zeg, wil ik dat alleen degenen voor wie ik het bedoel het horen. Als de inhoud van mijn spraak beschikbaar is voor de wereld, heb ik geen privacy. Versleutelen duidt op de wens naar privacy, en met zwakke cryptografie versleutelen duidt op niet al te veel verlangen naar privacy. Bovendien vereist het bekendmaken van iemands identiteit met zekerheid wanneer anonimiteit de standaard is, de cryptografischehandtekening.

We kunnen niet verwachten dat overheden, bedrijven of andere grote, onpersoonlijke organisaties ons privacy schenken uit goedheid. Het is in hun voordeel om over ons te spreken, en we moeten verwachten dat ze dat zullen doen. Proberen hun spreken te voorkomen is strijden tegen de realiteiten van informatie. Informatie wil niet alleen vrij zijn, het verlangt ernaar om vrij te zijn. Informatie breidt zich uit om de beschikbare ruimte te vullen. Informatie is het jongere, krachtigere neefje van Gerucht; Informatie is sneller, heeft meer ogen, weet meer en begrijpt minder dan Gerucht.

We moeten onze eigen privacy verdedigen als we verwachten er enige te hebben. We moeten samenkomen en systemen creëren die anonieme transacties mogelijk maken. Mensen hebben eeuwenlang hun privacy verdedigd met gefluister, duisternis, enveloppen, gesloten deuren, geheime handdrukken en koeriers. De technologieën uit het verleden lieten geen sterke privacy toe, maar elektronische technologieën wel.

Wij, de Cypherpunks, zijn toegewijd aan het bouwen van anonieme systemen. We verdedigen onze privacy met cryptografie, met anonieme doorstuursystemen voor e-mail, met digitale handtekeningen en met elektronisch geld.

Cypherpunks schrijven code. We weten dat iemand software moet schrijven om privacy te verdedigen, en omdat we geen privacy kunnen krijgen tenzij we het allemaal doen, gaan we het schrijven. We publiceren onze code zodat onze mede-Cypherpunks ermee kunnen oefenen en spelen. Onze code is wereldwijd gratis te gebruiken. Het kan ons niet schelen als je het niet eens bent met de software die we schrijven. We weten dat software niet kan worden vernietigd en dat een wijdverspreid systeem niet kan worden uitgeschakeld.

Cypherpunks betreuren regelgeving over cryptografie, want versleuteling is fundamenteel een privédaad. De daad van versleuteling verwijdert informatie feitelijk uit het publieke domein. Zelfs wetten tegen cryptografie reiken slechts tot de grens van een natie en de arm van zijn geweld. Cryptografie zal onvermijdelijk over de hele wereld verspreiden, en daarmee de anonieme transactiesystemen die het mogelijk maakt.

Om privacy wijdverbreid te laten zijn, moet het deel uitmaken van een sociaal contract. Mensen moeten samenkomen en deze systemen inzetten voor het algemeen belang. Privacy strekt zich slechts zo ver uit als de samenwerking van medeburgers in de samenleving. Wij, de Cypherpunks, zoeken uw vragen en zorgen en hopen dat we met u in gesprek kunnen gaan, zodat we onszelf niet bedriegen. We zullen echter niet van ons pad worden afgebracht omdat sommigen het misschien niet eens zijn met onze doelen.

De Cypherpunks zijn actief bezig de netwerken veiliger te maken voor privacy.
Laten we samen doorgaan.​
Voorwaarts.