Alle stervelingen zijn gelijk, maar hun maskers verschillen – Steven Arrazola de Oñate

Alle stervelingen zijn gelijk, maar hun maskers verschillen.

Auteur, columnist en ondernemer Steven Arrazola de Oñate kijkt elke zondag naar de actualiteit en geeft zijn ongezouten mening. Met groot genoegen delen wij zijn columns op wekelijkste basis op de website van Café Weltschmerz.

Klimaathysterie drama voor onze planeet.
Vandaag, morgen en overmorgen wordt er in onze contreien op vele plaatsen Carnaval gevierd. Carnaval is bij uitstek het feest van zotheid, spot en uitbundigheid. Antropologisch gezien is het carnaval voor alles een omkeringsritueel, waarin maatschappelijke rollen worden omgedraaid en normen over gewenst gedrag worden opgeschort. Vaak worden actuele onderwerpen als carnavalthema’s gebruikt om bepaalde toestanden op een ludieke manier aan de kaak te stellen. Uiteraard gaat dit vaak gepaard met iets te veel alcohol. Opiniemakers in gans Europa trachten de consumptie hiervan steeds meer in een verdomhoekje te duwen en willen dat mensen zich zouden schamen als ze drinken. Uiteraard onderken ik dat alcohol ook voor veel problemen kan zorgen, maar mijn principe is dat iedereen moet kunnen doen waar hij of zij zich goed bij voelt en af en toe iets drinken moet perfect kunnen. Het hoort bij onze cultuur en dat is best ok. Zo ook hoort dus carnaval gelukkig en nog steeds bij onze cultuur. Persoonlijk heb ik er, sinds mijn kindertijd, nooit aan meegedaan maar ik vind het wel een zeer mooie en uiterst waardevolle traditie. De laatste jaren zien we steeds meer een tendens van het verbieden of inperken van tradities en culturele gebruiken en aangezien ik graag tegendraads doe heb ik net meer sympathie gekregen voor folklore. Onze Europese leiders zijn over het algemeen geen grote liefhebbers van folklore, maskers dragen ze daarentegen praktisch altijd en normen over gewenst gedrag hebben ze, naar mijn mening, het ganse jaar niet. Dat hebben we trouwens deze week, helaas, weer zeer goed kunnen vaststellen. Ze lieten opnieuw zien hoe incapabel ze werkelijk zijn. Dinsdag hebben ze in het Europees Parlement een wet gestemd die ervoor zorgt dat nieuwe wagens en bestelwagens die in Europa verkocht worden geen gram CO2 meer mogen uitstoten vanaf 2035. Dit zorgt ervoor dat er vanaf dan zo goed als geen nieuwe diesel- en benzinewagens meer verkocht mogen worden in de Europese Unie. We laten ons dus leiden en vooral misleiden door de klimaathysterie, terwijl hun maatregelen net meestal enorm dramatisch zijn voor onze planeet. De bedoeling is immers dat we allemaal elektrisch gaan rijden. Om “groen” te kunnen rijden gaan we massaal moeten inzetten op zonnepanelen en windmolens.

Afrika opnieuw kop van jut.
In 2019 liet Dieter Zetsche, toen nog de baas van Mercedes-Benz, zeer terecht optekenen dat elektrische voertuigen schadelijker zijn voor het milieu dan gewone auto’s, omdat ze worden opgeladen met energie die in China wordt geproduceerd en daar wordt ruim de helft van de elektriciteit met behulp van kolencentrales geproduceerd. In 1970 verbruikte China jaarlijks 300 miljoen ton steenkool, nu verbruiken ze 4,3 miljard ton steenkool en de volgende jaren zal dit helaas nog een heel stuk toenemen. Vooral omdat onze Europese vraag naar “groene” energie-producerende middelen nog exponentieel zal toenemen als we allemaal elektrisch zullen moeten rijden. China doet dan ook niet mee aan de hele klimaathysterie, ze vinden het dan ook briljant hoe wij onszelf in een snel tempo armer en nog meer afhankelijk (van hen) maken. De elektrische revolutie wordt trouwens ook steeds meer geconfronteerd met zorgen over de beschikbaarheid van dure grondstoffen en zeldzame aardmetalen. De milieuschade die door de delving ervan wordt aangericht en ook de arbeidsomstandigheden bij toeleveranciers is bijna altijd erbarmelijk te noemen. Voor herlaadbare batterijen zijn koper en kobalt nodig en deze worden bijna uitsluitend opgegraven in gevaarlijke mijnen in Afrika. Het grote probleem met kobalt is dat ongeveer vijftig procent van de wereldwijde voorraden wordt gevonden in de Democratische Republiek Congo waar, zeer cynisch, tachtig procent van de bevolking geen toegang heeft tot elektriciteit. Chinese bedrijven misbruiken de lokale bevolking, en veelal ook kinderen, om zelf monsterwinsten te boeken. De chinezen hebben dit jammer genoeg van ons geleerd. Wij deden immers decennialang hetzelfde in Afrika en daarom kunnen we hier nog steeds boven onze stand leven. Door elektrisch te rijden buiten wij de meest onderdrukte landen ter wereld nog meer uit. Zeer, zeer triest.

Windmolens kankerverwekkend.
Maar ook de windmolens zijn eigenlijk in ongeveer hetzelfde bedje ziek. Doordat de windturbines voortdurend worden blootgesteld aan erosie door wind, regen, hagel en sneeuw, slijten de beschermende afdichtingen op de masten en rotoren permanent weg. Bovendien verslijten de bladen van de rotoren, die onder andere van polyester zijn gemaakt. Het milieueffect van deze geleidelijke tekenen van gebruik en slijtage is immens. De micro- en nanodeeltjes bevatten onder meer de zeer kankerverwekkende stof bisfenol A. Zelfs kleine hoeveelheden kunnen de lever, de stofwisseling, het immuunsysteem en de ontwikkeling van kinderen ernstig aantasten. Daarnaast betekenen deze windmolens ook de doodstraf voor enorme aantallen insecten, vogels en vliegende zoogdieren. De levensduur van deze molens is ook relatief beperkt en tot op heden heeft men er nog niets beter op gevonden dan de bladen van de rotoren gewoon in de grond te steken in de hoop dat ze ooit vanzelf verdwijnen. Maar we doen het natuurlijk allemaal om ons klimaat te redden, toch?

New York Times sleept Europese Commissie voor de rechter.
Maar het was niet alleen het Europees Parlement dat zich enorm heeft belachelijk gemaakt deze week. Ook de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, kwam opnieuw in opspraak over haar verdwenen sms’jes. Tijdens de coronapandemie stuurde ze berichten met Albert Bourla, de CEO van Pfizer, over de aanschaf van vaccins voor de Europese Unie. Toen journalisten inzage vroegen in de sms’jes bleken ze gewist te zijn. De Europese Ombudsman sprak van “wanbeheer”. Uiteindelijk sloot de Europese Unie een deal met Pfizer voor de levering van 900 miljoen dosissen vaccin. Daarmee was maar liefst 35 miljard euro gemoeid. Vorige maand stelden wetgevers in de speciale commissie COVID‑19 van het Europees Parlement voor om Ursula von der Leyen uit te nodigen om vragen te beantwoorden over deze sms’jes en over de onderhandelingen die zij persoonlijk voerde. Deze week werd echter beslist dat deze ondervraging zal plaatsvinden achter gesloten deuren. Het is een ironische wending, aangezien de controverse rond von der Leyen’s onderhandelingen met Pfizer juist draaide om een gebrek aan transparantie. Alle besprekingen die uiteindelijk plaatsvinden, zullen plaatsvinden voor hooggeplaatste leden van het Europees Parlement en buiten het publieke oog. Gelukkig kunnen we wel nog rekenen op kritische journalisten van over de oceaan. Deze week besliste de New York Times immers om de Europese Commissie voor de rechter te slepen om inzage in de sms’jes te krijgen. Ze willen zich beroepen op Artikel 42 van het EU Handvest van de Grondrechten. Dit artikel stipuleert dat EU‑burgers in principe het recht hebben op toegang tot elk officieel EU-document – “ongeacht het medium”. Dat geldt volgens hun advocaten ook voor tekstberichten. Benieuwd wat dit zal opleveren. Het is trouwens frappant dat geen enkele Europese journalist of persgroep dit aandurft, niet?

Marburg nieuw winstmodel voor Big Pharma?
Er was deze week trouwens nog vaccin-nieuws, maar dan voor een heel ander virus. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) kwam deze week met spoed samen om te bekijken welke nieuwe vaccins kunnen gebruikt worden tegen het beruchte Marburgvirus. In het Afrikaanse land Equatoriaal-Guinea zijn vorige week negen mensen gestorven aan marburgkoorts, een soort koorts die net zo dodelijk is als ebola. In het oosten van het land zijn 200 mensen in quarantaine geplaatst om de epidemie in te dammen. Op zich is dit niet ongebruikelijk, want elk jaar is er wel ergens een kleine uitbraak van dit virus, maar gelukkig is het altijd wel vrij snel onder controle. Wat mij echter zorgen baart is dat de WHO dit nu zo nadrukkelijk op de agenda heeft gezet. Reeds in 2021 waren er wereldwijd kritische wetenschappers die waarschuwden dat ze echo’s hadden gehoord dat dit virus zou misbruikt worden om weldra opnieuw de ganse wereldbevolking te kunnen vaccineren. De PCR‑test is trouwens ondertussen ook al klaar. Ook best frappant is dat er enkele weken geleden nog een artikel gepubliceerd werd in The Lancet over een nieuw experimenteel vaccin tegen dit Marburgvirus. Ik zeg zeker niet dat het absoluut zeker is dat ze dit virus, net als het coronavirus, weldra zullen misbruiken om weer belachelijk veel vaccins te kunnen verkopen, maar we moeten het zeker goed in de gaten houden. Ik weet echter wel nu al 100% zeker dat ik dit experimenteel vaccin nooit van mijn leven zal nemen. Net zoals voor het experimenteel coronavaccin en het experimenteel apenpokkenvirusvaccin zal ik hier met veel plezier voor bedanken. Ik wil immers ook niet “plotseling” last krijgen van één van de zeer vele bijwerkingen waar zo veel mensen vandaag mee geconfronteerd worden. Deze uitspraken maken me echter helemaal geen antivaxer, want dit etiket krijg je zeer snel zodra je vragen durft te stellen over de experimentele spuiten van de afgelopen jaren. Als gewezen luchtmachtofficier ben ik ontplooid geweest in verschillende conflictgebieden in het Midden-Oosten en Afrika en telkens, voor vertrek, moesten wij gemiddeld een zestal vaccins nemen. Ik nam die altijd en met veel dankbaarheid én ik werd daar nooit ziek van. Ook mijn kinderen hebben alle klassieke vaccins genomen en ik heb daar nooit een seconde over getwijfeld. Wel heb ik dus vragen bij de mRNA-techniek die tegenwoordig wereldwijd wordt uitgerold. Misschien zal de toekomst uitwijzen dat dit een briljante techniek is, de kans is echter ook nog zeer reëel dat zal blijken dat dit een enorme vergissing is geweest. Het minste wat we vandaag al kunnen zeggen is dat de coronaprikken allesbehalve veilig en efficiënt waren, integendeel. Doch mag je dit vandaag nog steeds niet poneren of je wordt weggezet als een randdebiel. Gelukkig trek ik me weinig aan van wat anderen van me denken.

Nood aan nieuwe Europese beweging.
Het is alleszins verbijsterend om te zien dat nog steeds zeer veel Europeanen niet beseffen hoe wereldvreemd onze Europese leiders zijn. Andere van deze leiders zijn volgens mij dan weer helemaal niet wereldvreemd, maar beseffen zeer goed met wat ze bezig zijn. Ze dragen dan ook louter een masker om hun ware gelaat en intenties te verdoezelen. Het probleem is ook dat onze nationale regeringen steeds minder in de pap te brokken hebben. De agenda en de wetten worden elk jaar steeds meer bepaald in de Europese achterkamers in Brussel. Door een stortvloed aan propaganda worden de burgers bovendien steeds meer murw geslagen en de media werkt gretig mee aan het verdraaien van feiten. De jarenlange indoctrinatie op scholen begint ook steeds duidelijker te worden, de jeugd slikt dan ook nog sneller de grootste onzin want zelf kritisch denken wordt steeds meer beknot. Ook wordt er steeds meer ingezet op angst, want mensen die angstig zijn en zich constant schuldig moeten voelen zijn uiteraard een stuk makkelijker te controleren en te manipuleren. Ik denk dan ook dat het stilaan tijd wordt om werk te maken van een nieuw Europees politiek initiatief. Volgend jaar in mei zijn er immers Europese verkiezingen en als daar opnieuw dezelfde marionetten de plak zwaaien, kunnen we stilaan een kruis maken over onze Europese welvaart en vrije samenleving. Carnaval vieren zal dan vermoedelijk ook stilaan verdwijnen, want prinses Ursula plaatste al in 2020, in haar State of the Union, vraagtekens bij ons folkloristisch volksfeest. Misschien moeten we dan ook maar eens nadenken of we net niet hier, in de Benelux, waar we enerzijds enorm graag carnaval vieren maar waar anderzijds ook in 1951 de eerste stappen zijn gezet voor de Europese Unie, de eerste zaadjes kunnen planten voor een nieuwe Europese beweging die de belangen van de mensen echt op de eerste plaatst zet. Enkel met gebundelde en verenigde krachten kunnen we een vuist vormen tegen de globalistische woke agenda die steeds fanatieker wordt uitgerold. Misschien iets om over na te denken eens de carnavalkater gepasseerd is?

Naar een beetje oude, maar eigenlijk zeer goede gewoonte eindig ik ook graag vandaag met enkele quotes die professor Rik Torfs deze week deelde via Twitter:

Mensen die vroeger ‘kritisch’ heetten, zijn vandaag ‘contrair’. Dat klinkt wat dommer en stelt de tegenpartij vrij van verdere inhoudelijke argumentatie.

‘Laten we strijden voor meer onvrijheid.’ Het zou een hedendaagse slogan kunnen zijn.

“Wie nu nog graag alcohol drinkt, let maar beter op. Drinkers zullen zich gaan schamen.” Alles met mate. Laat u niet opjutten door modieuze moraalgieren. Leid uw eigen leven en blijf uzelf.

In onze tijd denken velen dat we met ‘strengere regels’ een betere samenleving creëren. En als we het nu eens met minder regels probeerden?

“Bart De Pauw buiten levensgevaar na zelfmoordpoging.” Hopelijk herstelt hij vlug. We leven in een harde, vaak wraakzuchtige wereld. Laten we mensen niet cancelen wanneer ze een fout hebben gemaakt.

Steven Arrazola de Oñate
Originele tekst te lezen via www.stevenschrijft.be