Dit is hoe ‘Sustainable Development Goals’ van burgers schuldslaven maken

Het Westen heeft de wereld lang kunnen domineren door een spel van schuld en verplichtingen. Dat werkt niet meer, maar een nieuwe oplossing gloort aan de horizon: de ‘Social Development Goals’ (SDG’s). Daarmee kan een kleine elite van roofkapitalisten zijn macht verstevigen. Ga er goed voor zitten, want journalisten Iain Davis en Whitney Webb beschrijven in een lang artikel hoe de vork in de steel zit.

‘Veel van de drijvende krachten achter het SDG-beleid, in de Verenigde Naties en elders, zijn bankiers. Onder de promotors en ontwikkelaars van het beleid zitten veel voormalige topmensen van ’s werelds meest roofzuchtige financiële instituten, van Goldman Sachs tot Deutsche Bank.’ Aldus Webb en Davis.

Koopwaar

De wereld verandert, dat is duidelijk. Mensen in machtige kringen sturen daarbij heel sterk aan op een bepaalde richting. Een kleine heersende klasse zoekt naar een nieuw model nu het oude op instorten staat. Het verhaal verandert, de decorstukken worden verhangen, maar de machtsverhoudingen zullen hetzelfde moeten blijven, willen ze hun positie behouden.

Of liever gezegd, de verdeling van politieke en financiële macht moet nog verder uit balans raken. Een Westers rijk, decennia lang geleid door de VS ten koste van de Derde Wereld, is achterhaald. In het nieuwe model wordt de macht internationaal verdeeld via transnationale instituten en haar belanghebbenden. De wereld, inclusief zijn bewoners, zal verworden tot koopwaar, is de weinig optimistische observatie van de journalisten.

Schuld cruciaal

Maar dat is uiteraard niet wat het grote publiek te horen krijgt. De gewone man wordt volgens Webb en Davis zand in de ogen gestrooid met mooie woorden over een eerlijke en groene toekomst. Het juiste woordgebruik is daarbij essentieel. Daarom loodsen de schrijvers van het stuk de lezer al snel door het SDG-woordenboek.

Want die SDG’s klinken allemaal erg warm en rechtvaardig, maar waar gaat het nu werkelijk om? En hoe gaan we die utopische wereld bekostigen? Al vrij snel in het artikel (geschatte leestijd: twintig minuten) komt dat naar voren: ‘Schuld is een cruciale financieringsvorm voor de SDG’s.’ Aldus De Wereldbank.

Klimaat staat -geen verrassing- centraal bij de SDG’s. Larry Fink is de CEO van een van de grootste investeringsfondsen ter wereld, Blackrock. Hij zei tijdens een bijeenkomst van de COP26: “Als we klimaatverandering in ontwikkelingslanden echt serieus nemen, zullen we de rol van het IMF en De Wereldbank opnieuw moeten heroverwegen.”

Puzzelstukjes

De schrijvers van het artikel – de eerste van een serie, hou de serie van Unlimited Hangout in de gaten voor verdere verdieping- leggen de puzzelstukjes een voor een op z’n plek. Denk aan de Agenda 2030, aandeelhouderskapitalisme, de rol van NGO’s, financiële instituten en afkortingen zoals GFANZ (de Global Financial Alliance for Net Zero) en UN-G3P (United Nations’ Global Public-Private Partnership. Daarnaast een hoop ‘pleas and pledges’, internationale verdragen en, last but not least, de Rockefellers.

Een aanbeveling voor wie de diepte in wil.

Sustainable Debt Slavery