Levert docu 2.000 Mules bewijs voor verkiezingsfraude VS? (met videolink)

De documentaire ‘2.000 Mules’ krijgt veel aandacht in Amerika. Donald Trump noemde het ‘de beste en meest invloedrijke docu van deze tijd.’ De oud-president staat dan ook centraal. Want zou hij de verkiezingen gewonnen hebben zonder de pakezels, de ‘stembiljetkoeriers’ die volgens het beelddocument in groten getale de verkiezingsstrijd in het voordeel beslechtten van de huidige president Joe Biden?

Het is niet de eerste keer dat geruchten de kop opsteken dat de verkiezingen aan de andere kant van de Atlantische oceaan onrechtmatig zijn verlopen. Of, in gewone volkstaal, zijn gestolen. Het gebeurt echter niet zo vaak dat er duidelijk en/of aansprekend materiaal beschikbaar is om deze claim mee te onderbouwen. In ‘2.000 Mules’ gaat regisseur D’Souza samen met ‘True the Vote’, dat zichzelf presenteert als een organisatie die erop toeziet dat de verkiezingen in het land vrij en eerlijk verlopen, op zoek naar bewijsmateriaal.

Dat vinden ze in 2.000 ‘ezels’ die hebben gerommeld met stembiljetten in staten zoals Georgia en Michigan. Centraal staan twee methoden die de verkiezingsfraude op zouden sporen: geotracking van mobiele telefoons en camerabeelden. De kijker ziet door GPS-gegevens een beweging van mensen (de zogenaamde ezels dus) die stembiljetten ophalen bij (meerdere) ngo’s om ze vervolgens per post af te leveren bij meerdere brievenbussen. Ook is er beeldmateriaal van mensen die verdachte post vervoeren en posten.

Kritiek

Sociaal en politiek commentator Ben Shapiro noemt de documentaire interessant, maar “nog niet overtuigend genoeg.” Hij wil dat de claims daarom verder onderzocht worden. Het grootste deel van de reacties, althans de meest gehoorde, zijn minder genuanceerd. Onder andere Associated Press en NPR hebben moeite gestopt in het debunken van de beschuldigingen. Zo zou een willekeurige postbode tijdens zijn ronde al snel langs meerdere brievenbussen en non-profitorganisaties lopen. Zijn die satellietgegevens gebruikt? Dat wijst dan niet op hard bewijs voor fraude. De gegevens die verkregen zijn via geotracking zijn te dun, stellen critici. Het videomateriaal dat getoond wordt, toont ook niet (onomstotelijk) aan dat er (meerdere) stembiljetten in de brievenbus worden gedaan. Een artikel dat in dit opzicht de moeite waard is, is dat van de Washington Post. Het bevat het geheel uitgeschreven gesprek tussen journalist Philip Bump en D’Souza. Ze gaan in op de methoden en uitkomsten van onderzoek.

Aan de andere kant zien veel mensen in ‘2.000 Mules’ een bevestiging van wat ze al langer dachten of vermoedden: dat de laatste presidentsverkiezingen zijn gemanipuleerd. Een artikel van The Gateway Pundit gaat in op de kritiek op de documentaire en kopt dat de oprichter van Volta (een softwarebedrijf gespecialiseerd in opsporingsactiviteiten) ‘de onwetende aanvallen van neppe fact-checkers vernietigt‘ (cursief van CW). Een interessante discussie om te volgen dus.

Labels

Begin mei werd de documentaire online gelanceerd. Later in mei pikten meer dan 400 bioscopen in de VS het op. Op Rotten Tomatoes krijgt het een 100 % score. Succes dus, maar mainstream zal het niet snel worden: de filmmaker krijgt van vele media etiketten zoals extreemrechts en provocateur opgeplakt. Filmplatform The Wrap spreekt van een ‘complotdocumentaire’. Volgens de online filmdatabase IMDB wilde Fox News er zijn vingers niet aan branden vanwege mogelijk negatieve juridische consequenties. De in India geboren filmmaker bracht eerder de politieke werken Hilary’s America: the Secret History of the Democratic Party’ (2016) en Death of a Nation (2018) uit.

Een paar weken geleden kwam de documentaire van D’Souza uit via videoplatform Rumble en de ‘community’ van D’Souza. Wie zich daar aansluit bij de internetgemeenschap, kan het gratis bekijken. Wie dat te veel moeite vindt, kan natuurlijk altijd verder zoeken op platforms zoals Odysee. Hieronder de trailer.