Gevaarlijk gek – Column Pieter Stuurman

Gevaarlijk gek
Deze column van Pieter Stuurman verscheen in De Andere Krant van 24 juni

Dat de wereld totaal krankzinnig geworden is lijkt me geen verrassing meer. Letterlijk alles staat op zijn kop. Bij een energiecrisis sluit men centrales en wordt import van energie verminderd, bij een voedselcrisis wordt de productie verkleind door boeren te onteigenen, bij een woningcrisis haalt men honderdduizenden mensen naar Nederland, bij een ‘gezondheidscrisis’ spuit men iedereen in met middelen waardoor de sterfte toeneemt. Je zou denken dat je nergens meer van opkijkt, maar toch gebeurt het nog met enige regelmaat dat je van verbijstering zowat van je stoel valt.

Zo’n moment had ik toen ik in het artsenvakblad Medisch Contact een artikel las van emeritus hoogleraar maatschappelijke gezondheidszorg Johan Mackenbach met de titel “Gezondheidszorg moet meer tempo maken bij verduurzaming”. Volgens hem is de belangrijkste taak van de gezondheidszorg niet langer het genezen van patiënten, maar het verkleinen van de “ecologische voetafdruk” van de zorg. En zijn voorstellen liegen er niet om.

Volgens Mackenbach zijn “radicale keuzes” noodzakelijk. Zo vindt hij dat er aanzienlijk meer financiële middelen naar verduurzaming van de sector moeten, en dat dit ten koste moet gaan van medische zaken zoals diagnostiek en behandeling van patiënten. Méér betalen voor minder zorg dus. “De tijd is immers voorbij dat we onbekommerd konden investeren in onderzoek en betere behandelingen (…)”, vind hij. De gezondheidszorg moet zich, volgens hem, niet langer richten op het genezen van mensen, maar moet de planeet gaan genezen. En let op: dit is een vakblad voor artsen! Niet voor ecologen.

Dat het hem menens is, blijkt verderop in zijn tekst. Hij stelt dat “patiënten van hun klachten af willen” (gek hoor…) en niet zonder meer bereid zullen zijn om gezondheidswinst in te ruilen voor minder klimaatschade. Hij vindt daarom dat vrijwilligheid niet langer kan, en bepleit “krachtige aansturing” door de minister van VWS. Deze meneer zegt dus dat mensen gedwongen moeten worden hun gezondheid op te geven om de planeet te redden. Dictatuur is dan wel handig.

Volgens hem moeten er meer beperkingen komen op het toelaten van behandelingen tot het zorgpakket, en daarbij moet ‘klimaat’ minstens zo zwaar wegen als gezondheidswinst. Het doel moet dan zijn: 0 procent broeikasuitstoot, 0 procent gevaarlijke stoffen en 0 procent uitsterven van diersoorten. Kennelijk beschouwt hij de mens niet als diersoort, want dat veel mensen zullen sterven als zijn advies wordt uitgevoerd, is evident. Mackenbach vindt dat de gezondheidszorg drastisch moet worden afgeschaald, en vraagt zich openlijk af of er überhaupt nog moet worden ingezet op levensverlenging. “Ecologische ruimte is schaars en ieder extra levensjaar van de huidige generaties beperkt de ruimte voor volgende generaties”. Wat hij hiermee zegt, is dat het maar beter is om mensen gewoon dood te laten gaan.

Dat dit geen ‘slip of the pen’ is, blijkt uit de laatste alinea van zijn artikel, waarin hij ervoor pleit dat er een voorhoede moet komen van mensen die vrijwillig afzien van zorg en daarmee van pijnvermindering en levensverlenging, “precies zoals er nu al mensen zijn die vrijwillig afzien van vlees en vliegvakanties”. Doodgaan moet dus het toppunt van deugdzaamheid worden, en de medische wereld moet mensen daarin stimuleren. Wie nog dacht dat artsen de taak hebben mensen te genezen, vergist zich dus. Mackenbach ziet veel liever dat zoveel mogelijk mensen zo snel mogelijk de pijp uitgaan. Want anders zouden er wel eens dieren kunnen sterven.

Aan het rijtje krankzinnige omkeringen waarmee ik deze column begon, kan dus nog een krankzinnigheid worden toegevoegd: mensen moeten worden gezien als schadelijk ongedierte dat zoveel mogelijk moet worden uitgeroeid om de planeet en de natuur te redden. Artsen moeten daarom worden ingezet om het menselijk leven te bekorten, in plaats van het te verbeteren en verlengen.

Deze hoogleraar heeft na al die jaren kennelijk nog niets geleerd over het primaire doel van medische zorg. Hij zou daarom in aanmerking moeten komen voor een intensieve behandeling. Door een team van psychiaters. Want deze man is gevaarlijk gek.