Het hellend vlak van solidariteit

Chirurg Susanne van der Velde deelt in haar column op medischcontact.nl dat het tijd is de wereld te erkennen zoals die is, niet zoals we graag zouden willen dat hij is. Daarmee hoogleraar microbiologie David Livermore citerend. ‘Het gaat erom te leren leven met het Corona-virus.
Vervang het woord ‘virus’ door een willekeurig ander ziektebeeld dat je als dokter diagnosticeert en je voelt meteen de pijn, maar ook de potentiële kracht’ schrijft van der Velde.
Wat haar betreft is het tijd dat de bevolking gaat accepteren dat het virus blijft. Dat geldt ook voor de mensen die er (naar hun idee) alles aan hebben gedaan om het virus uit te roeien (volledige vaccinaties, quarantaine en testen). Ook zullen zij moeten accepteren dat er mensen zijn die losser met de regels om gaan.
‘Er zijn veel discussies over solidariteit ten opzichte van die laatste groep. Geluiden gaan op om niet-gevaccineerden hun eigen ziekenhuisopname te laten bekostigen. Maar hoe zit dit dan bijvoorbeeld met rokers, drinkers en mensen die aan extreme sporten doen?’ Vraagt van der Velde zich af.

‘Je voelt dat we bij blijvende aanwezigheid van het virus steeds verder afglijden op het hellend vlak van het saamhorigheidsgevoel en dat de acceptatiefase nog lang niet is bereikt.’ Besluit van der Velde

Specialist ouderengeneeskunde J Ruchti reageert:
‘Solidariteit  is een vies woord geworden in onze neoliberale samenleving die ‘gezondheid is een keuze’ predikt. We mogen graag met de vinger wijzen en ‘eigen schuld, dikke bult’ denken uit onmacht: blame the victim (want ons zal dit niet overkomen). Solidariteit in de zorg wordt ook ontmoedigd door stuntende zorgverzekeraars “alleen dat verzekeren wat je nodig denkt te hebben”
Hij wenst iedereen veel ‘wijsheid, moed en vrede toe bij het accepteren dat we niet in een maakbare wereld leven.’