Discrimineren mag niet, maar we doen het constant

‘Ik ben geweigerd voor een opdracht wegens mijn “politieke voorkeur”, twittert de Belgische Anthony Stabourlos. De bedrijfsstrateeg en zelfbenoemde vrijheidsstrijder slingert op social media daarmee een nieuwe discussie aan over discriminatie.

Stabourlos was kort bestuurslid was van de Nieuw- Vlaamse Alliantie in Belgie. Tegenwoordig vecht hij volgens zijn Twitter-profiel ‘samen met Christian Terhes, volksvertegenwoordiger in het Europees Parlement, voor vrijheid.’ Over het voorval, waarbij hij geen namen noemt of bewijsstukken overlegt (‘het ligt op het puntje van mijn tong, maar wil ik even vuil als hun zijn?’) zegt hij: ‘Ik krijg net te horen dat ik als freelancer ben geweigerd voor een opdracht wegens mijn “politieke voorkeur.” Dat is in mijn ogen even harde discriminatie als op basis van kleur of geslacht.’

Niet iedereen is het daar mee eens. “Dat begrijp ik niet. Kleur of geslacht zijn toch geen keuze?” reageert John Manschot. “Keuzes als religie, levensstijl, politieke voorkeur, confectiepak en haardracht zijn juist bij uitstek gronden voor wel/niet willen samenwerken,” beargumenteert hij.  Stabourlos reageert op het argument van samenwerking met: ‘Het is grondwettelijk opgenomen dat je niemand mag discrimineren op basis van o.a. politieke voorkeur. Anders voelen mensen zich niet vrij in hun meningsuiting?’ Stabourlos maakt een punt maar er valt er ook wat voor de inbreng van Manschot te zeggen. Hoewel discriminatie op grond van bijvoorbeeld politieke voorkeur wettelijk gezien niet door de beugel kan, is het moeilijk bedrijven daar op aan te spreken. Het is ingewikkeld hard te maken dat er sprake is van discriminatie wanneer een bedrijf of organisatie aangeeft geen goed gevoel bij iemand te hebben, of denkt dat diegene niet goed in de groep past. Er hoeft geen sprake te zijn van een expliciete verwijzing naar iemands geslacht of seksuele voorkeur maar het kan wel (onbewust) meespelen.

Een andere gebruiker van Twitter spreekt er schande van en schrijft: ‘Dat is de reden waarom ik anoniem twitter. Ik mag me van mijn collega niet politiek uitlaten om te voorkomen dat bepaalde zakenrelaties afhaken (en aangezien het om miljoenen gaat, ben ik anoniem hier). Kunnen we dat bedrijf nog om zeep helpen?’ Ook daar plaats de bedrijfsstrateeg een reactie: ‘Dat bedrijf is qua mentaliteit al om zeep. Ik ga daar geen schepje bovenop doen.’ Iemand anders mengt zich in de discussie en speculeert: ‘Degenen die jou uitsluiten hebben de mond vol van hun inclusieve en tolerante houding. Ze vallen zo hard door de mand.’ Stabourlos is het daar mee eens en hekelt de in zijn ogen hypocriete stellingname van het bedrijf: ‘Exact, het is zo’n bedrijf dat zich daarmee bezig houdt. Allemaal schijn.’

Tot slot nog een paar gedachten van de bekende Canadese psycholoog Jordan Peterson. Discriminatie is een complex fenomeen, vindt hij en daarom zegt hij: “Ik heb er de laatste tijd veel over nagedacht…” Dat is een goed begin. In onderstaande video brengt hij thema terug naar het individuele niveau van partnerkeuze. Nu is een bedrijf natuurlijk geen individu, en een sollicitatiegesprek geen date… maar wacht, ergens het er wel iets van weg. Waar wil je staan over vijf jaar? Welke eigenschappen van jou complementeren die van mij? Wanneer de stress toeslaat, wat doe je dan? Werk je liever alleen of ben je een teamplayer? En zo verder.

“Iedereen denkt dat discriminatie een slecht idee is, maar dat is een vreemde aanname. We discrimineren namelijk altijd. Als we onze partner kiezen bijvoorbeeld. Dan selecteert bijna iedereen op etnische afkomst. En leeftijd, fysieke aantrekkingskracht, gezondheid, rijkdom, opleiding…”