‘Houd de Duitsers onder de duim’ – Column Bert Nagelvoort

Vol goede moed begon Duitsland dit voorjaar met het instellen van sancties tegen Rusland vanwege hun speciale militaire operatie in Oekraïne. Weliswaar opgelegd door externe mogendheden, zoals de EU en de VS, liet de Duitse regering zich niet onberoerd om zelf voorop te lopen in de sanctionering. De Groene minister van Buitenlandse zaken, Annalena Baerbock sprak zelfs de vurige wens om Rusland met de sancties te ruïneren. Zij werd daarbij geflankeerd door Ursula von der Leyen met een soortgelijke uitspraak.

Niet elke Duitse politicus deelt het enthousiasme van de regeringspartijen. De politica Sevim Dagdelen van Die Linke vroeg de Duitse federale regering om opheldering over de effectiviteit van de sancties. De beantwoording op haar vragen zijn samen te vatten als ‘de federale regering geen kennis heeft in de zin van de vraag’.

De Duitse regering helpt het eigen land de afgrond in door het continueren van de sancties, maar heeft geen idee of het ook daadwerkelijk bijdraagt aan het verzwakken van de financiële positie van Rusland of de machtspositie van Poetin. Ook heeft de regering geen idee of de maatregelen tegen de Russische Oligarchen zin heeft (gehad). Dagdelen vindt de beantwoording van haar vragen verontrustend en het beleid onverantwoordelijk. Zij vat het samen als: “Met cynische berekening lokt men in Duitsland een economische ineenstorting uit, in de hoop de Russische economie nog meer schade toe te brengen”.

“Keep the Germans down”
Niet alleen politici kijken verbluft naar de rol die Duitsland momenteel speelt. Ook diverse conservatief politiek analisten proberen de huidige Duitse rol en houding te duiden. Door hun conservatieve-politieke achtergrond zien zij een verband tussen de huidige houding van Duitsland en de sterke invloed van de VS en de NAVO in het hedendaagse conflict. Met het vorderen van de tijd lijkt de bekende spreuk over het initiële doel van de NAVO een samenvattende verklaring te geven om de actuele houding van Duitsland te duiden: “the purpose of NATO is to keep the Soviet Union out, the Americans in and the Germans down”. Deze spreuk schrijft men toe aan de eerste secretaris-generaal van de NAVO: Hastings Ismay. Hij doelde hier op uitsluiting van de Russen, verregaande betrokkenheid van de Amerikanen en een onderdanig Duitsland.

Duitsland als vazalstaat van Amerika
Vanuit dit perspectief bezien is de huidige onderdanige houding van Duitsland ineens zonneklaar. De Duitse econoom en filosoof Hans Hoppe stelt zelfs dat de Amerikaanse bezetting na de Tweede Wereldoorlog nooit volledig is opgeheven. Hij beschouwt Duitsland heden ten dage nog steeds als een vazalstaat omdat het volledige en absolute soevereiniteit ontbeert. Hoppe signaleert hiervoor diverse indicatoren, zoals het actieve lidmaatschap van de NAVO en de Europese eenwording. Het doel hiervan was, gecombineerd met een Europese Centrale bank, het verzwakken en controleren van de Duitse economische machtsfactor, meent hij. Hoppe onderkent ook zachtere indicatoren die gericht zijn op ideologische infiltratie in het land, grotendeels bereikt door het beïnvloeden van politici, journalisten en intellectuelen. Allen aangestuurd door op Amerikaanse leest geschoeide instituten zoals de Bilderberg groep, de club van Rome, de World Health Organization (WHO), het World Economic Forum (WEF), de Rockefeller Foundation enzovoort. Het gemeenschappelijke doel van deze instituten is het creëren en trainen van een internationale elite in de politiek, financiële sector, het mondiale bedrijfsleven en de wetenschappelijke wereld. Deze elite dient zich te committeren aan een wereldregering met een wereldwijde centrale bank, waarbinnen de VS een dominante rol speelt.

De dominante rol is volgens de SPD-politicus Andreas von Bülow van groot belang voor de zeemacht die de VS, en in zijn kielzog Groot-Brittannië, is. Volgens hem is hun fundamentele angst het verliezen van macht en invloed als er een nauwe samenwerking ontstaat tussen de continentale machten China, Rusland en Europa. Door hun landverbindingen kunnen zij een infra- en machtsstructuur vormen van een enorme omvang.

Opgelegde sancties zijn anti-Russisch én anti-Duits
De Amerikaanse econoom Michael Hudson is de derde observator in deze opsomming. Ook hij zoekt naar verklaringen voor de in zijn ogen onderdanige rol van het huidige Duitsland. Het accepteren van de enorme nevenschade in de Duitse sanctioneringsdrift naar Rusland kan volgens Hudson alleen als Duitsland niets meer is dan een satellietstaat van Amerikaanse belangen. Een buffer in een nieuwe Amerikaanse koude oorlog met Rusland, China en de rest van Eurazië. Anders zou het voorzichtiger opereren en de belangen van haar geavanceerde industriële economie sterker behartigen.

De Duitse chemie-, staal- en automobielindustrie is nu eenmaal sterk afhankelijk van goedkope en betrouwbare Russische grondstoffen zoals gas, olie en metalen. Ondanks de directe en fysieke verbondenheid met Rusland door diverse pijpleidingen is het land verplicht om zich hiervan af te sluiten en zichzelf te de-industrialiseren. Maar ook te de-investeren, daar Duitsland de grootste buitenlandse investeerder in Rusland is. De door de EU en de VS opgelegde sancties aan Rusland zijn daarmee tweeledig: anti-Russisch én anti-Duits.

Door het opblazen van de Nordstream-pijplijn heeft de VS zijn greep op het Europese vasteland versterkt en heeft als neveneffect een grote afzetmarkt voor haar LNG-gas aangeboord. Michael Hudson voorzit in de huidige toestand een tien- tot twintigjarige strijd die de koers van de wereldeconomie zal bepalen. Het zal leiden tot een unipolaire wereld met een ‘gedollariseerde economie’ of een multipolaire wereld met een sterke Euraziatische regio met verschillende munteenheden.

De-industrialisatie van Duitsland
In de tussentijd laat de Duitse regering haar land afstevenen op een economische rampspoed door het conflict in Oekraïne nodeloos te rekken en daarnaast ongebreidelde geldcreatie en tekorten in diverse productieketens te laten ontstaan. Dit alles na een voor de middenstand desastreus gevoerd coronabeleid in een tijd van hoge inflatie. Binnen dit brede palet aan rampspoed verwacht men dat de Duitse consument zijn broekriem moet aanhalen om de gedupeerden in Oekraïne te helpen. Alles bij elkaar opgeteld kunnen we eerder gericht beleid ontwaren dan onvoorziene crises. De huidige regeringsleiders van Duitsland hebben welhaast doelbewust de intentie om het land te de- industrialiseren en het een nieuw politiek correct, klimaat-, ras- en genderneutraal tijdperk in te loodsen. Een platzak land gevuld met consumenten in plaats van producenten. Voorzien van een veelheid aan opgelegde symboliek zoals bedevaartstochten naar Kiev, het framen van Poetin en bibberend van de kou in de rij staan voor een aalmoes van de staat.

Bronnen:
https://www.lewrockwell.com/2022/10/hans-hermann-hoppe/hans-hermann-hoppe-growing-to-
understand-contemporary-germany-and-weep/
https://www.lewrockwell.com/2022/10/hans-hermann-hoppe/growing-to-understand-contemporary-
germany-and-weep-part-ii/
https://www.unz.com/article/neocons-teach-germany-the-real-meaning-of-
unconditional-surrender/
https://test.rtde.tech/international/153702-andreas-von-bulow-deutsch-russisches/