Humaniteit vernietigt Nederland! – Column Gilles den Boer

Van humaniteit getuigen betekent: de waarde en waardigheid van ieder mens respecteren en waarderen, zonder er rekening mee te houden tot welk geloof, politieke mening, volk, ras of stand hij hoort, dus enkel en alleen omdat hij een medemens is.

Als je de betekenis van Humaniteit opzoekt, krijg je woorden als; 
1) Liefdadigheid 
2) Liefdewerk
3) Medemenselijkheid
4) Menselijkheid 
5) Menslievendheid 
6) Wellevendheid 
7) Welwillendheid.

Woorden die allemaal uitgaan van de goedheid van de mens en van mensen die in staat zijn, materieel of financieel gezien, het leed van een medemens te verzachten of weg te nemen. Op het moment dat die humane mensen hier niet meer toe in staat zijn, is voor hen de grens van humaniteit bereikt. Op dat moment moeten zij hun hulp aan de in nood verkerende medemens staken, omdat zij anders zelf afhankelijk worden van een ander humaan medemens.

Dit is nu het punt waar ons Humane Nederland in verkeert, maar wat onze Overheid voortdurend bewust ontkent. Bewust, want er is natuurlijk de welbekende onderliggende agenda. Door verschil te maken in Humaniteit creëert men een tweedeling, de ene groep gaat de andere groep verwijten maken. De grens van humaniteit voor de Asielzoeker is door onze overheid nu dusdanig overschreden dat de eigen burgers inhumaan worden behandeld. De armoede onder hen neemt
dusdanige schrijnende vormen aan, dat zij zelf inmiddels afhankelijk zijn van de goedheid van een Humaan medemens.
Steeds langere rijen bij de voedselbank, kinderen die op school moeten ontbijten omdat ze thuis te arm zijn, Gaarkeukens die weer terugkomen, etc., voor mij een trieste Deja Vu uit mijn jeugd.

Tegelijkertijd schreeuwt onze regerende macht dat we de beste Zorg ter Wereld hebben en zij kloppen zichzelf op de schouder, omdat ze vinden dat ze het allemaal zo goed doen. Totaal onder hypnose van het WEF, die de Omvolking stimuleert, en een dikke plaat beton voor hun kop, kramen zij elke dag weer de gebruikelijke onzin uit. Met de wetenschap dat zij zelf nooit last zullen krijgen van de door hen genomen maatregelen, zoals een rampzalige Zorg met wachtlijsten, een beddentekort, etc., leven zij hun onbezorgd leventje en houden zij het WEF goed op schema.

Maar hoe zit dat met de gewone burger? Voor hen wordt niet alleen de Zorg, maar ALLES in onze zogenaamde Verzorgingsstaat, van Zorg tot een pot Pindakaas, steeds onbetaalbaarder en steeds ontoegankelijker. Eerste Hulpposten en Kraamzorg verdwijnen uit de Ziekenhuizen, Huisartsen geven hun praktijk op omdat de Zorgverzekeraar de praktijk heeft overgenomen, om nog maar te zwijgen van de Verpleeghuizen en de Jeugdzorg, ook daar is de Humaniteit van dit Kabinet ver te zoeken. Hetzelfde geldt voor ons Onderwijs, onze Huisvesting, onze Energievoorziening, te veel om op te noemen. Kort gezegd, onze Overheid is wel op zeer ruimhartige schaal Humaan voor onze Gasten, maar niet voor de eigen bevolking. Maar deze wijze van Humaniteit is natuurlijk niet onbeperkt en grenzeloos.

Want wat gebeurt er nu werkelijk in ons Nederland?

Stelt u zich eens voor, u hebt alles materieel en financieel op orde, uw kinderen studeren, u hebt een prachtig huis, een mooie auto en een stacaravan op de Veluwe, kortom uw leven loopt op rolletjes.  Maar dan, op een dag wordt er bij u aangebeld en staat er een Asielzoeker bij u voor de deur. Hij vraagt of u hem kost en inwoning en wat leefgeld wilt te geven. De Asielzoeker heeft huis en haard verloren en u bent een Humaan mens, dus u helpt de vluchteling.

De volgende dag gaat weer de bel. Nu staan er twee Asielzoekers voor de deur. Ook zij hebben huis en haard verloren en vragen kost en inwoning en wat leefgeld. Nog steeds geen probleem, gelukkig heeft u nog wel wat ruimte over en ook financieel kunt u het nog best wel aan, dus ook hen vangt u op.

Opnieuw gaat de volgende dag weer de bel. Nu staan er vier Asielzoekers voor uw deur. Zij hadden gehoord dat zij op dit adres goed worden opgevangen. Ook zij willen graag kost en inwoning en wat leefgeld. U moet nu wel even wat rekenwerk doen, want nu komt de financiële ondersteuning van uw studerende kinderen toch wel in het gedrang. Maar, ondanks dat dit nu toch wel ten koste gaat van uw eigen leefsituatie schikken u, uw man, de kinderen en de reeds aanwezige Asielzoekers een beetje in, dus ook zij worden door u opgevangen. Uw huis is inmiddels zo vol dat uw twee kinderen geen eigen bed meer hebben en bij u en uw man in bed moeten slapen.

En opnieuw de volgende dag, staat er groep asielzoekers bij u voor de deur met hetzelfde verzoek. U bent nog steeds een Humaan mens, dus offert u uw stacaravan op de Veluwe en vangt ze daarop. De campingbeheerder is daar niet blij mee, maar u geeft hem per asielzoeker wat financiële vergoeding en hij zegt toe de nieuwe bewoners van uw caravan op te vangen. Het protest van de andere campingbewoners wordt genegeerd en uw asielzoekers zijn onder de pannen.

Als de volgende dag weer de bel gaat, overweegt uw man niet meer open te doen en de bel uit te zetten. Bij nog meer opvang zal hij de auto moeten verkopen. Er ontstaat een discussie tussen u en uw man. Maar uw man is nog smoorverliefd op u, dus u drijft uw zin door en u opent opnieuw de deur.

De groep Asielzoekers voor de deur wordt steeds groter, maar, al is de situatie in uw huis reeds onleefbaar geworden, u laat ze toch elke keer weer binnen, want u bent een Humaan mens. De studie van uw kinderen kunt u inmiddels niet meer betalen, dus uw kinderen heeft u van school gehaald en moeten gaan werken. Inmiddels hebt u wat tenten in de tuin geplaatst, maar dat vinden uw gasten niet zo fijn en zij eisen een betere opvang. Ze komen in verzet en gaan in hongerstaking. Ook uw buren beginnen te klagen, maar u bent en blijft een Humaan mens.

Elke dag gaat de bel en uw leven raakt steeds meer ontwricht. Uw man dreigt nu toch echt op te stappen als u de bel niet uitzet en ook uw kinderen hebben er genoeg van en willen weer studeren. Maar u blijft weigeren, want u bent een Humaan mens. Ondertussen blijven de asielzoekers maar komen, en de bel gaat nu zelfs meerdere keren per dag. Steeds meer ontwricht uw Humaniteit uw leven en die van uw gezin en u begint zelf afhankelijk te worden van de Humaniteit van anderen.

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar u begrijpt, dat dit verhaal eindigt in een drama. De Humane mens gaat ten onder in het zelf gecreëerde moeras. De massa weigert te beseffen, dat onze Humanitaire obsessie voor de vluchteling ten koste gaat van onze eigen samenleving en de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen. Onze Samenleving is inmiddels tot in de haarvaten volledig dichtgeslibd en onbetaalbaar geworden, de Asielzoeker is als zand in de maatschappelijke motor, hij loopt vast, het zand moet eruit om hem weer draaiende te krijgen. Wij zijn inmiddels zelf slachtoffer van onze medemenselijkheid geworden. Elke dag weer schieten we ons in de eigen voet. Steeds meer mensen worden nu in sneltreinvaart zelf slachtoffer van de opgelegde Humaniteit.

Onze droom is een nachtmerrie geworden en de Asielzoeker ziet zijn droom werkelijkheid worden.

Wanneer zet u uw bel uit?

Laat de raderen draaien!