Jort Kelder: “Café Weltschmerz is soort wappie-kanaal geworden”

De Nieuwe Wereld vierde vorige week haar duizendste aflevering met een uitzending over nieuwe media. Jort Kelder was als afgevaardigde van de ‘oude media’ ook welkom aan de gesprekstafel. Het medium waarop u dit artikel leest, werd uitgebreid besproken: “Was je niet bang dat met De Nieuwe Wereld zou gebeuren wat met Café Weltschmerz is gebeurd? Dat is toch een soort wappie-kanaal geworden.”

Wie is Jort Kelder? Een onafhankelijke journalist in dienst van de NPO? Een tegendraads geluid in linkse kringen? Een man die iedereen welkom heet en uit is op een ‘discussie op niveau’? Of iemand die weliswaar onbevreesd lijkt, maar heel goed weet waar hij moet stoppen om geaccepteerd te worden als eigenwijze rechtsbuiten van de publieke omroep?

Zijn argumenten niet genoeg om aan te geven waar men staat? Is het gebruik van de term ‘wappie’ noodzakelijk? ‘Het klinkt misschien wel spannend wat ik zeg, maar ik ben geen wappie hoor. Blijf me wel serieus nemen,’ lijkt de boodschap van de (NPO) journalist. Is het een strategie voor lijfsbehoud, een waar mensen zoals Marianne Zwagerman en Wierd Duk zich ook van bedienen? Kritisch, maar niet ‘van het padje af’? Is dat vervolgens daadwerkelijk doordacht of simpelweg opportunistisch?

Voor de duidelijkheid: dit artikel is niet bedoeld om Kelder of andere journalisten te framen. Het blijft vooralsnog gissen wat de beweegredenen zijn om zichzelf zo duidelijk te positioneren, en in het ideale geval komen ze (weer) op bezoek bij Café Weltschmerz om dat uit te leggen. Durven ze dat, of zijn ze bang voor vermeend ‘besmettingsgevaar’?

Café Weltschmerz als referentie

Terug naar het gesprek. Een interessante kijk- /luisterervaring vanwege de inzichten van de deelnemers in het algemeen en de rol van Café Weltschmerz in het bijzonder. De eerste tien minuten gingen voor het grootste deel namelijk over de houding ten opzichte van het pionierskanaal. Naarmate het gesprek vorderde kwam het mediafenomeen een aantal malen terug. “Was je niet bang dat met De Nieuwe Wereld zou gebeuren wat met Café Weltschmerz is gebeurd? Dat is toch een soort wappie-kanaal geworden,” wierp Kelder zijn gastheer Ad Verbrugge al snel voor de voeten.

Respectvol

De anchor weigerde die woorden te gebruiken en antwoordde respectvol: “Weltschmerz was voor ons niet het traject om te gaan.” Hij gaf aan dat hij ook zelf dingen heeft gedaan (over onderwijs, red.) bij het eigenwijze medium. Uiteindelijk wou hij het liever op zijn eigen manier doen. “Dan heb je grip op wat er gebeurt.”

Tijdens het hele gesprek zocht de oud-hoofdredacteur van Quote daarentegen de grenzen op om zichzelf vervolgens op te stellen aan ‘de redelijke’/ veilige kant (kies zelf maar) van samenleving en journalistiek. “Ik wil ook snappen wat er allemaal niet aan Klaus Schwab deugt en de Joden in het algemeen natuurlijk…ik ben gestopt met in discussie gaan.” In een zin de hele ‘wappie-hoek’ kaltgestellt. Gevoel voor polemiek valt Kelder niet te ontzeggen. Maar schiet ‘het debat’ daar ook wat mee op?

Zuurstof

Kelder legde zo vanzelf (onbedoeld) de dynamiek bloot die speelt in het huidige medialandschap. Jelle van Baardewijk, Ad Verbrugge en met name Marlies Dekkers hielden de polarisering van Kelder in toom, en voorzagen het gesprek van zuurstof om niet in de val van verdeeldheid, demonisering en simplificering te vallen.

Zihni Özdil was er ook. Dat komt de sfeer altijd ten goede: nooit te beroerd voor wat (zelf)relativering en een grapje op zijn tijd. De eerder genoemde controverse rondom Klaus Schwab lijkt geen vat te krijgen op de Elsevier-columnist overigens: hij gaf aan geld aan het World Economic Forum (WEF) gedoneerd te hebben.

Bekijk hieronder de jubileumuitzending van De Nieuwe Wereld en oordeel zelf wie wat zinnigs te melden heeft en bijdraagt aan kennis- en meningsvorming.