Laat kinderen, zo lang mogelijk kind zijn! – Column Gilles den Boer

Laat kinderen, zo lang mogelijk kind zijn!

Dat de wereld gek geworden is, dat zal duidelijk zijn, maar het is in en in triest dat dit ook steeds meer ten koste gaat van jonge kinderen. In wat voor een wereld leven wij, maar vooral, in wat voor wereld groeit de nieuwe generatie op? Allerlei groeperingen zijn los van god en de meeste groepen richten meer schade aan, dan dat ze iets positiefs bijdragen aan de maatschappij. Van al die groeperingen is de stroming die onze jonge kinderen op seksueel gebied klaar wil stomen voor de toekomst, toch wel de meest bizarre en de meest zorgwekkende groep. Wat volwassenen zichzelf aandoen, is natuurlijk al erg genoeg, maar dat jonge kinderen erin worden meegezogen, dat moet per direct worden gestopt. Wat deze bizarre groep onze jonge kinderen aandoet, is pure geestelijke kindermishandeling. Het kind zijn neemt men van het jonge kind af onder het mom dat ze later op seksueel gebied beter en zelfverzekerder door het leven gaan.

Alle kinderen zijn door het wanbeleid ten tijde van COVID-19 door een hel gegaan en hebben veel geestelijke schade opgelopen. Nu dit achter de rug is, krijgen met name jonge kinderen een andere gekkigheid over zich heen. Het is een stroming die jonge kinderen, gesteund en gesubsidieerd door de overheid lastigvalt met seksualiteit. Onder het voorwendsel van seksuele voorlichting krijgen jonge kinderen een vorm van seksuele indoctrinatie over zich heen.  In het onderwijs is eenzijdige meningsvorming ten aanzien van bepaalde onderwerpen, zoals; Culturele samenleving en Klimaat sowieso al decennia aan de gang. In de schoolboekjes zijn deze onderwerpen op slinkse wijze opgenomen. Of het nu gaat om vakken als Taal, Rekenen, Aardrijkskunde etc. in alle boekjes is het eenzijdige overheidsverhaal subtiel verwoord.

Maar nu zien we steeds meer hetzelfde buiten de scholen gebeuren. Het leesvoer in de private sfeer voor toch vooral jonge kinderen wordt aangepast. Volwassenen bepalen voor het kind, dat woorden als; dik en lelijk, uit de kinderboeken moet. Nu zijn de kinderboeken van Roald Dahl en Annie M.G. Schmidt aan de beurt. Schrijvers waar al heel veel kinderen volwassen mee zijn geworden, worden nu door diezelfde volwassenen gecensureerd. Waren zij destijds al zo geschokt door deze woorden, of doen ze mee aan een hype? Bepaald woordgebruik en bepaalde stereotypen zou schadelijk zijn voor onze kinderen. Wat mij betreft is het censuur op de ontwikkeling van het kind, zo zit de grote boze wereld nu eenmaal in elkaar. Ik kan mij niet voorstellen dat schrijvers van zo’n groot formaat de intentie hebben gehad om wie of wat dan ook te kwetsen. Waarschijnlijk hebben zij over elk geschreven woord nagedacht om het verhaal zo subtiel mogelijk naar de kinderen over te brengen, zodat zij niet worden gechoqueerd. Voor het slapen gaan heb ik menig kinderboek aan mijn kinderen en kleinkinderen voorgelezen, ook die van Roald Dahl en Annie M.G. Schmidt en voor mij waren zij geniaal in het spelen met woorden en situaties.

Dat dit allemaal plaatsvindt is toch vreemd, gaan we dit soort woorden ook niet meer uitspreken in het bijzijn van kinderen? Moeten deze woorden uit de woordenschat van kinderen worden geschrapt? Kinderen worden wat dit betreft schromelijk onderschat, zij zijn bezig de taal te leren en moeten de betekenis van alle woorden kennen. Ook al zijn het mogelijk choquerende woorden, het vormt het kind in het hanteren van normen en waarden en eigen meningsvorming.

Blijkbaar is dat anders voor wat betreft seksuele vorming bij jonge kinderen. Op seksueel gebied mogen zij ineens alles lezen. Op dat vlak worden zij niet alleen overschat, maar toch vooral door de volwassenen totaal verkeerd ingeschat. Jonge kinderen zijn onschuldig en bedrijven nog geen seks, maar worden met deze praktijken daar wel al heel jong mee geconfronteerd. Wat is de zin en het doel daarvan?

Bepaalde volwassenen hebben blijkbaar het zotte idee dat kinderen hun geaardheid al op heel jonge leeftijd kunnen bepalen. Maar kunnen zij dat ook, zij weten niet eens wat seksualiteit inhoudt. Het enige wat ze van elkaar zien is, dat de éen een piemeltje en de ander een doosje heeft. Maar waarom worden zij hier dan toch mee geconfronteerd? Waarschijnlijk omdat volwassenen vanuit hun eigen gedachten voor de jonge kinderen zijn gaan denken, in plaats van zich te verplaatsen in de onschuldige wereld van het jonge kind. Volwassenen moeten toch echt gaan beseffen dat de wereld van het jonge kind een wereld zonder seks is. Het gevolg is, dat seksualiteit het jonge kind wordt opgedrongen, bij hen is er op geen enkele wijze sprake van welke behoefte naar seks dan ook.

Maar hoe zit dat dan met kinderboeken over seksualiteit? Nou die boeken worden niet gecensureerd en mogen niet alleen alle seksuele woorden bevatten, maar ook alle illustraties. Alles in het belang van de seksuele opvoeding, de geestelijke schade is niet belangrijk. Kinderen vanaf 4 jaar, ze kunnen nog niet eens lezen, krijgen bijvoorbeeld een illustratie voorgeschoteld hoe ze moeten pijpen, zie het kinderboek ‘Wat is sex’. De schrijver, de drukker, de uitgever, de leerkracht, ja zelfs de overheid, allemaal vinden zij het normaal.  En helaas, surft u maar even op internet, het is niet het enige boekje.

Het desbetreffende boekje ‘Wat is seks’ is voor kinderen vanaf vier jaar en wordt verspreid over de basisscholen. U moet u zich eens voor de geest halen hoe dit in de praktijk in zijn werk gaat. Hoe leg je jonge kinderen uit wat pijpen is? De kinderen kunnen nog niet lezen, dus het wordt voorgelezen. Maar hoe doet men dat dan als volwassene? Doet men het voor, gaat men voor de klas staan met een wortel of een banaan in de mond, maar nog interessanter is, wat is de reactie van de jonge kinderen? Zoals gezegd, de jonge kinderen kennen de wereld van de seks niet, dus komt men waarschijnlijk eerst met een uitleg over wat seks überhaupt is. Naast dit alles gaat seks niet alleen over seksuele handelingen, maar ook over gevoelens die je op dat gebied voor elkaar hebt. Hoe brengt men dit in zo’n les over op jonge kinderen, die daar geen enkele ervaring mee hebben? Kortom, het is een heel gedoe en als ik er even over nadenkt, gaan de rillingen over mijn lijf. Je vraagt jezelf af wat is de meerwaarde hiervan voor het jonge kind. Men roept meer problemen bij hen op, dan men denkt op te lossen.

Het ter sprake brengen van seksuele onderwerpen bij onschuldige jonge kinderen die zich een voorstelling moeten maken van iets wat zij totaal niet kennen en dus volledig buiten hun denkvermogen ligt, moet men dus niet doen. Op een bepaald moment komen zij er zelf mee. Zo kan ik mij nog de reactie van mijn dochter herinneren toen ze een jaar of negen was. Uit het niets vroeg zij mij destijds waar de kinderen vandaan kwamen en ik heb het haar zo subtiel mogelijk verteld. Wat ik hiermee wil zeggen is, pak de signalen van kinderen op en geef eerlijk antwoord op hun vragen, maar forceer het niet. Daarna, als je merkt dat zij eraan toe zijn, vertel ze dan subtiel hoe deze wereld in elkaar steekt en geef ze dan ook de ruimte om hun eigen seksuele voorkeuren te bepalen, maar leg ze niets op. Dat geldt natuurlijk nog sterker over onderwerpen als seksuele geaardheid en geslachtsverandering.

Kortom, laat het kind zo lang mogelijk kind zijn en geef de goede voorlichting en begeleiding op het moment dat ze er zelf om vragen of als de seksuele behoeften gaan opspelen. Ouders, scholen en de overheid doen nu mee aan een hype waarvan we de schade nog gaan ondervinden. In het hele gender verhaal bij jonge kinderen gaan verkeerde keuzes gemaakt worden. Hierdoor zal in de opgroeiende generatie veel leed teweeggebracht worden.

Seksuele vorming is een natuurlijk proces, als de vragen opkomen, begint de ontdekkingstocht. Wat seksuele vorming betreft gaan jonge kinderen tegenwoordig gelijk het diepe in. Ze hebben nog nooit gezwommen en verdrinken in de verwarring. Waarom moet dat, waar is het fout gegaan, welke intentie zit hierachter en waar ligt de oorsprong van deze hype. Wat mij betreft moet men dat eens onderzoeken, omdat ik het unheimische gevoel heb, dat het probleem meer bij de volwassenen ligt, dan bij onze jonge kinderen. De uitkomst van zo’n onderzoek zou nog wel een schokkender kunnen zijn dan u denkt.

Allemaal zijn we kind geweest en door ouders opgevoed. Denk eens terug aan die tijd en vraagt u zichzelf eens af, was het voor mij achteraf seksueel beter geweest als ik als jong kind geconfronteerd was geworden met de hedendaagse seksuele voorlichting van nu? Mijn antwoord hierop is nee!

Laat de raderen draaien!