Leon de Winter waarschuwt: ‘Samenleving vernietigen op altaar van illusies’

Waarom worden pijlers van de welvaart zoals wegen-, land- en huizenbouw drastisch ingeperkt? Scepsis en twijfel zijn niet meer welkom bij media en overheid, meent Leon de Winter. En zo wordt de burger ten koste van de elite geofferd op een ‘altaar van illusies.’

‘Waarom moet ’biodiversiteit’ verabsoluteerd worden in een klein, dichtbevolkt en industrieel land als Nederland? Waarom moet voor het heil van sommige planten het moderne samenleven zo ongeveer worden stilgelegd? Waarom is die keuze, die vanuit Brussel als een dictaat over ons land is gekomen, onbespreekbaar geworden? De elites begrijpen dat.’ Aldus De Winter in De Telegraaf.

Alles is terug te voeren op het narratief van klimaat en CO2 volgens de schrijver: ‘Vulkanisme, de beweging van de tektonische platen, zonneactiviteiten, kosmische straling, et cetera, zijn overvleugeld door dat duivelse spul CO2, en als niet-begrijper begrijp ik niet dat die eerdere wetenschappelijk vastgestelde oorzaken niet meer gelden.’

Altaar van illusies

Het gaat niet om beleid in de marge. Alles wordt afgestemd op het officiële mantra van biodiversiteit, stikstof en een allesoverheersend klimaat dat beteugeld moet worden door de mens. Met alle gevolgen van dien: ‘Het lijkt erop dat we op dit moment begonnen zijn de best denkbare samenleving te vernietigen op het altaar van, zo vrees ik, illusies. Is het gek dat ik dat niet begrijp? Of ga ik te ver en moet ik onze leiders vertrouwen omdat ze zeggen dat dat mijn democratische plicht is? Ik ben echt een niet-begrijper.’

Waarschuwing

De in Amerika woonachtige schrijver deelt in de grootste ochtendkrant van Nederland elke week zijn visie op de samenleving. Na het uitbreken van corona bijna drie jaar geleden richt hij zijn pijlen meer en meer op de elite en de cancel cultuur die het verspreidt.

De laatste weken is hij in Nederland om zijn boek ‘Het lied van Europa’ te promoten. Hij verplaatste zich daarvoor in gedachten naar het oude continent in 2040. Bij het schrijven van zijn dystopische roman realiseerde hij zich dat de realiteit zijn fictie  -over verregaande controle vanuit een elite; armoede en technologisering – in hard tempo aan het inhalen was.

Hij noemt het nadrukkelijk geen sciencefiction boek. “Het is nu maar dan later. Met een aantal tendensen die er nu zijn. Als je het hebt over het afschaffen van de landbouw… die is in feite afgeschaft in het boek.” Hoewel er volgens hem ook “wat te lachen” valt in het verhaal, waarschuwt hij: “Ik vind dat we verschrikkelijk moeten oppassen!”