Psychedelica op het werk: de transformatie van spirituele plant naar kapitalistisch product

Het innemen van kleine hoeveelheden psychedelische middelen voor een meer productiviteit en creativiteit. Sommige mensen pikken de microdoseringstrend uit Silicon Valley met veel enthousiasme op, anderen zien dat de spirituele kracht van de substantie verloren gaat: ‘Ze hebben een moment van inspiratie omgevormd naar een product dat naadloos in het kapitalistische systeem past.’

‘Met een minidosis LSD duik je niet meteen het konijnenhol in; je probeert gewoon meer creativiteit aan te boren.’ Zo begint een artikel over een trend die is waargenomen onder ‘creatieven’: schrijvers, (web)designers en kunstenaars. De categorie is al naar gelang uit te breiden met managers en advocaten, het is volgens de cannabis & botanieplatform Terpes and Testing ‘het meest geschikt voor mensen met banen waarbij ze ‘creatief moeten zijn en buiten de box moeten denken.’

LSD en meer

LSD wordt vaak genoemd als microdoseringsmiddel, maar daar stopt het niet. De Nederlandse site Nootrofit (over ‘leadership, wisdom & goodness’, dat moest dan weer in het Engels) noemt ook ketamine, psilocybine en DMT voor meer energie, uithoudingsvermogen en geduld. En -ook hier weer- creativiteit.

Geschikt?

Klinkt goed, maar ook een beetje… radicaal. Zou het niet wijzer zijn om te kijken naar datgene dat ons belet om ons werk met plezier, efficiëntie en vindingrijkheid te doen? Als een middel zoals LSD nodig is om een voldaan gevoel te krijgen over ons werk, is de baan dan wel geschikt?

Doet een wielrenner die niet zo hard kan fietsen er wel goed aan om anabolen te nemen om zijn prestaties te verhogen? Natuurlijk gaat de vergelijking ergens mank, maar toch. De gevaren van geestverruimende middelen worden over het algemeen eerder overschat dan onderschat, maar over de langetermijn effecten is nog weinig bekend vanwege de relatief korte tijd dat de gebruik van microdoses onderzocht wordt.

Openen van de geest

Het gebruik van psychedelica moet je niet zo zien, zullen velen zeggen. Het gaat om het openen van de geest voor nieuwe inzichten, andere mogelijkheden. Het draait bovendien om een nieuwe manier van relateren. Dat onderschrijft ook George Burke, een onderzoeker uit Silicon Valley. Hij neemt elke ochtend een tiende van een ‘normale’ dosis LSD. “Ik voel me meer verbonden met mijn werk en met de mensen waar ik mee spreek.”

In onderstaande video legt hij uit wat het gebruik van kleine hoeveelheden LSD voor hem betekende.

Kapitalistisch product

Waar ligt het zwaartepunt van de nieuwe trend? Burke spreekt van “een cognitieve verbeteraar” en een middel dat de “perceptie afstelt.” Met op de achtergrond het geluid van optimistisch hoorngeschal mijmert hij over een Amerika waar microdosering veel wijder verspreid is: “Beeld je eens in dat slechts een procent van het land een bepaald cognitief hulpmiddel zouden nemen… Drie miljoen mensen die problemen beter en sneller op zouden kunnen lossen…”

Het zijn juist de termen ‘beter’ en ‘sneller’, die anderen tegen de borst stuiten wanneer het gaat om psychedelica. Robert Forte is al decennia lang onderzoeker en schrijver op het gebied van psychedelische middelen. Of entheogenen: heilige planten. Of, naar Aldous Huxley, ‘Heaven and Hell drugs.’

Dat is geen onbelangrijk onderscheid voor Forte, want het kan ook misbruikt worden en misleiden. Mensen die geestverruimende middelen gebruiken, zijn extra kwetsbaar voor de kracht van suggestie. Ter illustratie: ‘Als je ‘drugs’ gebruikt binnen een sekte, zal je waarschijnlijk ook Het Grote Verhaal van die sekte gaan geloven. Als techies het gebruiken, zullen ze wellicht geloven dat het universum een grote computersimulatie wordt. Aldus  online magazine The Rooster die de woorden van Forte optekent.

Forte ziet dat met de trend van microdosering psychedelica ten dienste is komen te staan ‘van de mainstream waarden van de consument.’ Michael Pollan, auteur van onder meer ‘Plant en Psyche’ komt aan het woord in het internettijdschrift. Ook hij ziet een ontheiliging van de entheogenen: ‘Ze hebben een moment van inspiratie omgevormd naar een product dat naadloos in het kapitalistische systeem past.’