Rutte is de Rotte appel – Column Gilles den Boer

Dit is alweer mijn tiende stukje dat ik voor Café Weltschmerz schrijf. Elke keer is het de vraag, waar ga ik over schrijven? Op zich is dat niet zo moeilijk, want er zijn natuurlijk onderwerpen genoeg. Maar de kern van alle problemen komt toch vaak voort uit één en dezelfde rotte plek. Het is hetzelfde als bij een rotte appel in de fruitschaal. Eenmaal aangetast door een rot plekje, woekert het maar door totdat alle vruchten in staat van ontbinding zijn. Tenzij je de rotte appel op tijd van de fruitschaal pakt, dan stopt het rottingsproces. 

Een logisch gevolg bij het schrijven van stukjes over bijvoorbeeld onze Maatschappij, ons Sociaal stelsel, ons Zorgsysteem, etc., is dan ook dat je steeds weer uitkomt op diezelfde rotte appel, namelijk meneer Rutte. Hij is de rotte appel die al het gezonde fruit besmet en volledig oneetbaar maakt. Al meer dan 12 jaar weigeren wij deze meneer Rutte als rotte appel uit onze maatschappij te pakken, waardoor het rottingsproces, wat inmiddels al tot diep in de haarvaten van onze maatschappij is doorgedrongen, gewoon elke dag weer doorgaat.

Als we de ‘U’ in de naam van Rutte nu eens veranderen in een ‘O’, dan zou meneer Rotte zijn naam eer aan doen. Bij mij komt elke keer de vraag op, waarom laten we deze meneer Rotte appel maar doorwoekeren? Het fruit in de maatschappij is door hem oneetbaar, nee soms zelfs giftig geworden. Het grote probleem is echter, dat er nog te veel mensen zijn die niet van het fruit hoeven te eten en zich daarom totaal niet bekommeren over het feit dat de maatschappelijke vruchten zo verrot zijn. Zij zijn nog in de gelukkige omstandigheid dat ze hun leventje kunnen leven zonder ook maar een hap van het verrotte fruit te hoeven eten.

In elk stukje dat ik schrijf wil ik de lezer niet overtuigen, maar probeer ik ze tot nadenken te zetten, Dit, omdat ik de strijdkracht onder het Volk met een kaarsje moet zoeken. Passief en gelaten laten we het allemaal gebeuren. Ook al is het menselijk leed nog zo groot, we blijven maar grenzen verleggen in de hoop dat het tij zal keren. Het is de bekende kikker, het water is al aan de kook, maar toch springen we niet uit het pannetje.

Dat was wel anders toen Nederland in 1940 door de Duitsers werd bezet, toen kwam het verzet vrijwel direct op gang. Onrecht en onderdrukking moesten bestreden worden en na vijf jaar was de bezetter met de hulp van de Geallieerden uit Nederland verdwenen. Die mentaliteit is helaas uit het Volk geïndoctrineerd en houdt meneer Rotte appel alweer ruim 12 jaar aan het bewind. Hij heeft Nederland inmiddels overgeleverd aan de naar macht kwijlende Elite. Jaarlijks vindt er in Davos Top Secret overleg plaats waar de strategie wordt bepaald en de Marionetten hun instructies krijgen. Zo masturbeert de Elite zich naar het hoogtepunt van de macht. Besef goed, dat hun orgasme ons tot slaaf maakt.

Alle kritiek op het wanbeleid wordt weggezet als een Complottheorie, maar ondertussen gaat het verrottingsproces gewoon door. Meneer Rotte appel kan Democratisch worden weggestemd, maar het gebeurt niet. Het onvoorstelbare is elke keer weer zo voorspelbaar. Het Rad van de macht staat zo afgesteld, dat het nooit bij het Volk tot stilstand komt.

Steeds meer wordt het rotte maatschappelijke fruit bedekt met een zoet buitenlaagje, waarmee vooral de stank van het verrottingsproces wordt afgedekt. Zo houdt men de waan bij het Volk dat alles nog zo Toppie werkt, in hun ogen leven wij in een paradijs. Men roept bijvoorbeeld dat we de beste Zorg ter wereld hebben, maar als je die Zorg nodig hebt, dan is deze niet of nauwelijks beschikbaar door te weinig personeel of een gecreëerd beddentekort. Iedereen in die Zorg doet zijn stinkende best, maar ondervindt alleen maar tegenwerking, of het nu van de Overheid zelf is of van de Ziektekostenverzekeraars. Kortom, als je een hap van dat gedeelte van het fruit nodig hebt, dan kan die hap dodelijk zijn. Ondanks het zoete laagje, komt soms toch de penetrante geur van het rottingsproces naar boven, zoals bij de Toeslagen Affaire en na het onderzoek over het drama Groningen. Maar dan komt de excuus- deodorant uit de hoge hoed van meneer Rotte appel en de massa ruikt alweer snel de zoete geur van het paradijs.

Men denkt dat het na Covid 19 allemaal voorbij is. We lijken ons leventje weer te hebben opgepakt. Maar het tegendeel is waar, er is een veenbrand gaande die ons fataal wordt. Het Volk beseft niet dat hun vrijheid systematisch in wetten wordt ingekaderd en dat zij, in tegenstelling tot 1940-1945, deze keer geen hulp van buitenaf zal krijgen. Er zijn geen Geallieerden die ons zullen bevrijden, omdat in elk land hetzelfde verrottingsproces gaande is. In alle landen om ons heen, maar ook in de USA, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland staat er een Pinokkio van het WEF aan het roer. Het is een oorlog met onzichtbare wapens als angst, indoctrinatie, propaganda, censuur en intimidatie. En tegelijkertijd zijn er onder het Volk elementen als; naïviteit, goedgelovigheid en onderschatting die het enige wapen van het Volk ondermijnt. De stalen vuist die de Massa hiermee zou kunnen maken, is getransformeerd tot een slap handje. Stap eens uit uw Fata Morgana en kom vanuit uw luchtkasteel weer met twee benen op de grond. Illusie en democratie blijken dan een luchtspiegeling te zijn, die als je dichterbij komt, ophoudt te bestaan en plaats maakt voor de harde verrotte wereld. Als u dat doet, dan hoef ik u niet voor tiende keer te vragen,

Laat de raderen draaien!