Status blokkeert het Verzet! – Column Gilles den Boer

In de jaren zestig van de vorige eeuw was het vrijheid blijheid, op elke hoek van de straat kon je je auto parkeren en er was niemand die zich eraan stoorde. Zo was er ook veel middenstand in de buurt die om vijf uur ‘s- morgens werd bevoorraad. Het harde geluid van de lege melkflessen in de stalen kratten bij de melkboer was normaal en er was niemand die zich eraan stoorde. Ook waren er in de steden grote gezinnen die op elkaar gestapeld woonden in huizen gescheiden door houten vloeren en dunne wanden. Op een kleine burenruzie na, was er niemand die zich eraan stoorde. We leefden in een wereld zonder al te veel regeltjes.

Maar de tijden veranderden, steeds meer mensen kregen geleidelijk aan een korter lontje, dus de overheid begon met reguleren. Handhaven was te duur, dus we kregen de parkeermeters en “amsterdammertjes” om het vrije parkeren tegen te gaan, de overlast van de middenstand werd opgelost met de komst van de supermarkten of werd verplaatst naar winkelcentra, de gezinnen werden door de voorbehoedmiddelen kleiner of verhuisden naar de inmiddels gebouwde buitenwijken van de steden of naar de randgemeenten daarvan.

De regulering ging van kwaad tot erger en inmiddels is die regulering van de samenleving overgegaan in controle op het individu. Met de komst van internet worden we nu al dusdanig gecontroleerd, dat we onze vrijheid met grote stappen aan het verliezen zijn. Zelfs binnenshuis worden we gecontroleerd op ons elektriciteits- en gasverbruik met zogenaamde “slimme meters”. Of u het energieplafond overschrijdt, met andere woorden of u niet te veel doucht of er te warmpjes bij zit, wordt door hen bijgehouden. Het is echt heel slim, maar dan vooral in het belang van de Energieleveranciers. Zij controleren u, maar wie controleert hen, wat kunnen zij met hun “slimme meter” nog meer doen, dan alleen uw meterstand uitlezen?

Dan als u uw “privédomein” verlaat, dan stapt u in een wereld van camera’s, wordt uw telefoon voortdurend gepeild, laat uw pinpas precies weten wat, wanneer en waar u iets hebt gekocht en is er vanaf 1 juli 2022 een Black box verplicht in alle nieuwe personenauto’s. Nu is het nog voor ongeval informatie, het registreert locatie, gebruik van gordels etc., maar wat brengt de toekomst? Maar we zijn er nog niet, met QR- codes, digitale ID en andere snufjes gaat men uw leven niet alleen controleren, maar ook nog eens bepalen. Beslissingen die u normaal zelf nam, gaat de overheid straks voor u nemen. Op basis van uw gedrag en gehoorzaamheid mag u dan dingen wel of niet doen. De VVD, die altijd prat ging op de eigen verantwoordelijkheid van de burgers, zet nu de laatste stapjes naar de controlestaat.

Maar waar blijft het echte, massale verzet? Meer controle leidt tot minder vrijheid en minder vrijheid leidt tot weerstand bij het Volk, zou je denken. Maar niets is minder waar, het Volk lijkt in een angstpsychose, verlamt en gehypnotiseerd door de Staat.
Maar is dat zo? Is het niet andersom, maakt de Staat niet handig gebruik van de passiviteit, naïviteit en domheid van de verwende burger?

De generatie van de jaren zeventig van de vorige eeuw is zorgeloos in weelde en vrijheid opgegroeid. Met mooie termen als accountmanager, interieurverzorgster, teammanager, human resource medewerker, assemblagemedewerker, en nog meer van die mooie benamingen voor functies waar je geen hoogstaande opleiding voor nodig had, deed de Statuscultuur haar intrede. Een mooi en vooral duur eigen huis en een dure auto voor de deur maakte een mislukte of gemiddelde opleiding, een minderwaardigheidscomplex en nog meer van dat soort zaken in één klap goed. Met een havo of vwo-opleiding op zak, vaak gemakkelijk verkregen met een pretpakket, mogelijk gemaakt door de Mammoetwet, ging men helemaal fluitend de wereld in. Status creëerde een wereld vol personen met veel uiterlijk vertoon, maar met weinig inhoud.

Op zich allemaal niets mis mee, maar voor onze verzorgingsstaat en westerse cultuur, is het een ramp. Status heeft de mentaliteit van de mens veranderd, we leven in een passieloze samenleving, waarin geld de hoofdrol speelt. Een samenleving met
individuen die allemaal langs elkaar leven, het is een maatschappij opgebouwd uit los zand. De Homogene samenleving is een heterogeen product geworden. Status, internet en diversiteit heeft de samenleving in staat van ontbinding gebracht, het heeft de maatschappij ontmenst.

Op alle vlakken in onze maatschappij werkt deze cultuuromslag door, maar het deeltijdwerken in met name het Basisonderwijs is hier toch debet aan. Kinderen krijgen twee of soms zelfs drie leerkrachten in de week voor de klas, waardoor men
het echte contact met het kind kwijt is. Het intelligentieniveau van de gemiddelde Nederlander lijkt er dan ook de afgelopen vijftig jaar niet beter op geworden te zijn. In de loop der jaren heeft Intelligentie plaatsgemaakt voor slimheid, berekenend gedrag en eigen belang.

Hoogopgeleid, gaat niet meer samen met intelligentie. Hoogopgeleiden hoor ik uit eigen belang onzin uitkramen met de logica van een kip zonder kop. Eigen belang reduceert de intelligentie tot nul en knakt de ruggengraat. Natuurlijk weten zij dat ook, maar de kassa moet in het belang van Statusbehoud natuurlijk wel blijven rinkelen. De Democratie valt of staat bij de mate van saamhorigheid van het Volk. Het Volk kan de macht corrigeren maar het Volk is een visieloze massa geworden die met het
bindmiddel Status bij elkaar wordt gehouden. Status heeft de band met onze Cultuur dusdanig afgezwakt, dat we heel gemakkelijk afstand nemen van onze tradities en normen en waarden. Wat Rutte doet om zijn macht te behouden doet het Volk om haar Status te continueren. Daarom blokkeert Status het verzet tegen het wanbeleid, polarisatie en indoctrinatie van de overheid. Het Volk als middel om het functioneren van onze Democratie te waarborgen, is vastgelopen op Status.

Status heeft de massa verheven tot een luchtbel die langzaam door de macht wordt doorgeprikt. Als alle Statusstank eruit is, dan staat iedereen weer met beide voeten op de grond, maar dan leven we inmiddels wel in een controlestaat.

Natuurlijk generaliseer ik, maar als we de wereld van de Status nu eens van ons af zouden schudden, dan ontwaken we uit onze droomwereld. Dan dalen we af van onze roze wolk naar de realiteit en kan de weg naar de echte vrijheid worden geplaveid.

Laat de raderen draaien!