Arbeidsethos in Afrika; Janneke Donkerlo en Toon van Eijk

Ontwikkeling modern arbeidsethos hing af van – toevallige – geografische omstandigheden. Landen in Afrika lopen achter als het gaat om de ontwikkeling van een modern arbeidsethos. Dat heeft niets te maken met luiheid, maar met toevallige omstandigheden.
Europa en Azië zochten lang geleden – door een grote bevolkingsdichtheid – hun toevlucht tot ontwikkelingen die 8000 jaar B.C. in gang werden gezet in het huidige Irak, zoals het wiel, gedomesticeerde dieren, ijzeren gereedschappen en plantveredeling. Oorlogen en hongersnoden inspireerde Europa bovendien tot innovatie, terwijl hiervoor in het dunbevolkte Afrika lange tijd geen noodzaak bestond. Toch was ook het moderne arbeidsethos (leven om te werken, ipv werken om te leven) in Europa tot aan de industriële revolutie niet aan de orde. Rond 1900 klaagden fabrikanten in Europa nog over het lage arbeidsethos van hun arbeiders. Dat kostte tijd. Ook het Calvinisme maakte dat mensen hard gingen werken. Modernisering van de landbouw was mogelijk in Europa omdat er voldoende uitstroom mogelijk was naar andere economische sectoren. Het bundelen van krachten – van onderop – is noodzakelijk om de steenrijke elite in Afrikaanse steden te dwingen om zich in te zetten voor de belangen op het platteland. Door de huidige bevolkingsgroei zullen mensen eerder de noodzaak zien om samen te werken en een vuist te maken. Door de toenemende bevolkingsdruk in de Afrikaanse steden ontwikkelen mensen wel degelijk geleidelijkaan een modern arbeidsethos. Europa zal een steeds groter tekort krijgen aan praktische arbeidskrachten, bijvoorbeeld in de bouw. Geschoolde mensen zouden volgens Van Eijk een kans moeten krijgen om als arbeidsmigrant enkele jaren in Europa te werken.
Toon van Eijk studeerde als nazaat van een Brabantse keuterboer tropische landbouw in Wageningen Het grootste deel van zijn werkzame leven bracht hij door op het Afrikaanse platteland. Hij schreef het boek ‘Development and Work Ethic in sub-sahara Afrika. Janneke Donkerlo is schrijfster en onderzoeksjournalist.

We besloten bij de geboorte van Café Weltschmerz non-profit te zijn en dat willen we ook blijven. Wij willen onafhankelijk zijn van de overheidssubsidie’s en sponsoring, van politieke- en commerciële invloed, maar tegelijkertijd onze content wel voor iedereen beschikbaar houden. Om dat te kunnen blijven doen, vragen wij jullie hulp met een regelmatig klein of een eenmalig substantieel bedrag. Grotere bedragen kunnen via een ANBI-regeling. Met jullie bijdrage kunnen we Café Weltschmerz in de lucht houden, om in deze bizarre tijden vol desinformatie, tegenspraak blijvend te faciliteren.
Help Café Weltschmerz met een donatie of adopteer een aflevering: NL23 TRIO 0390 4379 13.

[contact-form][contact-field label=”Naam” type=”name” required=”true” /][contact-field label=”E-mailadres” type=”email” required=”true” /][contact-field label=”Website” type=”url” /][contact-field label=”Bericht” type=”textarea” /][/contact-form]