Waarom mentor van Klaus Schwab vindt dat Oekraïne concessies moet doen aan Rusland

“Idealiter zou de scheidslijn een terugkeer naar de status quo ante moeten zijn. Het voortzetten van de oorlog voorbij dat punt zou niet gaan over de vrijheid van Oekraïne, maar over een nieuwe oorlog tegen Rusland zelf.” Aldus Henry Kissinger, gedurende decennia betrokken bij het Amerikaanse buitenlandbeleid en mentor van Klaus Schwab, voorzitter van het World Economic Forum (WEF). 

Concessies

“Idealiter zou de scheidslijn een terugkeer naar de status quo ante moeten zijn. Het voortzetten van de oorlog voorbij dat punt zou niet gaan over de vrijheid van Oekraïne, maar over een nieuwe oorlog tegen Rusland zelf.” Aldus Henry Kissinger op het jaarlijkse World Economic Forum. Een redelijk standpunt, het voorkomt immers verder bloedvergieten, een leven in angst en materiële schade voor miljoenen mensen.

Daarnaast zei hij dat Oekraïne een brug had kunnen zijn tussen Europa en Rusland, maar dat het land van president Vladimir Poetin nu mogelijk volledig geïsoleerd raakt. Dat kan ertoe leiden dat Rusland zich “van Europa zou kunnen vervreemden en elders een permanente alliantie zoekt.”

Geen fijn vooruitzicht volgens de Amerikaanse ex-minister van Buitenlandse Zaken, want het kan leiden tot een nieuwe Koude Oorlog. De wereld gaat dan weer “tientallen jaren terug in de tijd” en Rusland zal steeds meer de samenwerking gaan zoeken met die andere grootmacht: China.

Oorlogssentiment

Concessies dus. Geven en nemen. Wie een paar jaar terug gaat in de tijd gaat, ziet dat afspraken ten aanzien van Rusland niet altijd zijn nagekomen. Het kan ook begrijpen dat ‘hoe de dingen eerder waren’ refereert aan op zijn vroegst 24 februari 2022. Volgens Tyler Durden van ZeroHedge komt dat neer op een situatie waarbij ‘Rusland formeel de Krim controleerde en informeel een deel van de Donetsk-regio in Oost-Oekraïne.’

De boodschap van de prominente mentor van WEF-voorzitter Klaus Schwab is misschien redelijk, maar gezien de vele commentatoren en politici die in deze tijd in de media opduiken, is het opmerkelijk. Het sentiment is er drie maanden na de invasie over het algemeen namelijk een van meer militaire steun voor Oekraïne, Be Brave Like Ukraine, en ‘vechten tegen de barbaren, voor vrijheid en democratie’. Een mentaliteit die in Nederland treffend naar voren kwam toen minister van Defensie Kajsa Ollongren aankondigde wapens naar Oekraïne te sturen.

De nieuwe bestuurscultuur op het Ministerie van Defensie… @mindef
Een minister die jubelend meldt dat ze anti-tankwapens en 200 Stingers naar oorlogsgebied stuurt.
Met een leuke emoticon erbij.
Als een kind dat met een handgranaat speelt…#BelangVanNederland pic.twitter.com/C22Yc9P7Fr

— Wybren van Haga (@WybrenvanHaga) February 28, 2022

Afwijzend

De sussende boodschap van Kissinger werd niet juichend ontvangen door Mykhailo  Podolyak, adviseur van de Oekraïense president Zelensky. In een tweet reageert hij: ‘Zo gemakkelijk als de heer Kissinger voorstelt om een deel van Oekraïne op te geven aan Rusland om de oorlog te stoppen, zou hij toestaan om Polen of Litouwen weg te geven. Het is goed dat Oekraïners in de loopgraven geen tijd hebben om te luisteren naar ‘Davos-paniekzaaiers’. Ze hebben het druk genoeg met het verdedigen van Vrijheid en Democratie.’

As easily as Mr. #Kissinger proposes to give 🇷🇺 part of 🇺🇦 to stop the war, he would allow to take Poland or Lithuania away. It's good that Ukrainians in the trenches do not have time for listening to “Davos panickers". They’re a little bit busy defending Freedom and Democracy. pic.twitter.com/2zraPDummx

— Михайло Подоляк (@Podolyak_M) May 24, 2022

Ook Illia Ponomarenko, volgens zijn Twitter-profiel oorlogsverslaggever voor The Kyiv Independent, reageert afwijzend: ‘Met deze gekkies, deze high-brow strategische denkers die niet voorbij hun eigen elitaire neus kunnen denken, zou Hitler de wereld hebben vernietigd.’ Grote woorden.

Een stap voor

De president van het belaagde land leek in zijn videotoespraak voor het WEF op maandag al vooruit te lopen op onverhoopte vredespogingen door te zeggen dat ‘bruut geweld’ niets anders nastreeft dan onderwerping. En hij voegde eraan toe: “Het praat niet, het doodt. Zoals Rusland doet in Oekraïne, terwijl ik deze woorden uitspreek.”

Ursula von der Leyen, president van de Europese Commissie, drukte haar publiek gisteren op het hart dat een tegenaanval op Rusland mondiaal moet worden aangepakt, en voegde er nogmaals duidelijk aan toe dat “Oekraïne de oorlog moet winnen.”

Oorlog zonder eind?

“We moeten streven naar vrede op de lange termijn,” zei Kissinger. Personen zoals Von der Leyen en Zelensky wijzen een snelle uitweg uit de oorlog echter eens te meer af. Terwijl er momenteel sprake lijkt van een loopgravenoorlog, zoals Podolyak stelt in zijn tweet. Maar niet alleen zij, ook de mensen die (‘op links’) voorheen vooral anti-oorlog waren, scharen zich achter een bitter ‘gevecht tot het einde.’ Tot ergernis van journalisten zoals Chuck Modi en Michael Tracey.

Eerstgenoemde: ‘Bernie Sanders die meer voor de oorlog is dan Kissinger…’ schrijft hij vol ongeloof. Kissinger (98) is voor veel mensen namelijk de man geweest die Amerika keer op keer de oorlog in heeft gesleept. Dat hij nu juist zoekt naar een oplossing en de eerder pacifistische groepen in de samenleving en mensen zoals de links-democratische politicus Sanders zich zo hard opstellen tegen Rusland…

Tracey kan de logica van de massale steun voor de oorlog ook niet volgen: ‘Dezelfde mensen die eerder nog steen en been klaagden over de vele oorlogen-zonder-eind (denk Vietnam, denk Afghanistan, red.) willen nu tot in 2029 vechten voor de Krim.’

According to prevailing consensus, the US must indefinitely underwrite Ukraine's war effort, with no conditions, while incrementally scaling up the US's own direct military involvement. The same people who moaned about "perpetual war" now want to be fighting for Crimea in 2029

— Michael Tracey (@mtracey) May 24, 2022

Mentor?

Uit een eerder stuk op Café Weltschmerz over Schwab: ‘Na een aantal technische studies ontvangt de in 1938 geboren zoon van Eugen in 1967 in Freiburg een doctoraatstitel in economie en een master ‘Public Administration’ aan de John F. Kennedy School of Government van de prestigieuze Harvard University.

Hij krijgt daar onder meer les van Henry Kissinger, die in hetzelfde jaar dat Schwab werd geboren Duitsland met zijn familie ontvluchtte. Hij was toen een tiener. Later werd hij prominent lid van de Council on Foreign Relations, nationaal veiligheidsadviseur en minister van Buitenlandse Zaken. De huidige voorzitter van het WEF noemt Kissinger een van de meest invloedrijke mensen in zijn leven.’

Volgens plan?

Het is daarom goed voor te stellen dat Schwab op de hoogte was van de opvattingen van Kissinger (temeer omdat hij samen met andere politiek strategen al jaren zegt dat de geopolitieke houding van het Westen ten opzichte van Rusland onverstandig is). Maar Schwab en zijn WEF zijn toch eigenlijk, achter de schermen, voor de oorlog?

Daarmee kan de volgende crisis immers weer afgekondigd worden, gaat er meer geld naar militaire ontwikkeling en grote wederopbouwprojecten onder leiding van grote bedrijven, zijn burgers weer wat meer bereid om financieel in te leveren en politieke macht af te staan aan grotere organen zoals de EU, kan de energietransitie van start gaan door het gebrek aan gas en olie…

Past perfect in The Great Reset toch? Het WEF-plan voor het Oost-Europese land ligt overigens al klaar (bekijk het vage plaatje hieronder of klik hier en verbaas je over de kleinste details die al nader zijn onderzocht door het WEF).

Mens en technocratie

Juist dat is zo fascinerend: in rapporten van het WEF wordt alles en iedereen besproken en de richting die de wereld op moet gaan komt samen in technocratische modellen vol goals, obstacles, challenges en opportunities. Politieke leiders worden klaargestoomd voor Nieuw Leiderschap volgens de WEF-doctrine en financiële instituten en politieke verbanden aan boord gehaald, zodat het toeval uiteindelijk geen roet meer in het eten kan gooien op weg naar een meer duurzame, rechtvaardige en inclusieve samenleving.

En juist als alles volgens plan lijkt te verlopen, klinkt er toch wat gemor van Europese leiders die niet van plan zijn om zomaar alle import van Russische energie stop te zetten, is daar een Kissinger die als voormalige havik in het huidige oorlogsklimaat opeens verandert in een vredesduif. Een paus die volledig on board lijkt, maar dan beweert dat ‘geblaf van de Navo aan de poort van Rusland’ de oorlog mogelijk heeft uitgelokt.

Hoop

Op het WEF worden contacten gelegd, deals gesloten. In de wandelgangen ontmoeten topmensen uit het bedrijfsleven en de politiek elkaar om formeel maar zeker ook  informeel de stand van zaken in de wereld te bespreken. Om samen te kijken waar die wereld naartoe gaat. Op het jaarlijkse feestje in Davos ontstaat er in een dynamiek van groepsdenken een elitair idee over waar het met de wereld naartoe moet en hoe dat is te bereiken. Gedurende het jaar worden die concepten verder uitgewerkt via een wijdverbreid netwerk van NGO’s, filantropische stichtingen, congressen, denktanks en opleidingsinstituten.

Dat maakt het WEF zeer machtig. De elite dient de elite, maar niet iedereen heeft dezelfde belangen. Dat betekent dat journalisten en andere kritische volgers heel precies moeten blijven bijhouden wat er zich afspeelt in WEF-kringen. Wordt het narratief gecorrigeerd of verzorgt Kissinger een soort van gecontroleerde tegenspraak? Kon Schwab het toch niet over zijn hart verkrijgen om zijn geestelijke vader niet uit te nodigen?

Juist die onduidelijkheid geeft aan dat er nog hoop is, dat de wereld niet wordt opgeslokt en platgewalst door een technocratisch monster dat niet meer te stoppen is. Controlled opposition kan van de ene op de andere dag niet meer te controleren zijn, een eigen weg kiezen. Tegenstrijdige belangen zorgen voor verdeeldheid, wat weer zorgt voor zand in de ketting. En zo nu en dan zal er iemand zijn die tot inzicht komt en zegt ‘van deze club wil ik geen deel meer uitmaken.’ Ook het WEF is een menselijke creatie met een houdbaarheidsdatum.