Wereldbank: ‘De armen lijden onder CO2-beleid’

Volgens De Wereldbank zijn er goede redenen om geen extra belastingen te heffen op CO2 en andere gassen die bij zouden dragen aan klimaatverandering. De meest zwaarwegende is dat het ten koste gaat van de welvaart in een land. De armsten betalen bovendien de hoogste prijs.

Je zou zoiets kunnen verzachten* door een progressieve belasting in te voeren. Maar vooral industrie en boeren betalen een directe CO2-belasting. Onderstaand de landen die dat doen of daar plannen voor hebben.

De burgers betalen met hoge energierekeningen en stijgende prijzen die door bedrijven en overheid aan hen worden doorberekend. ‘Zelfs als er sprake is van een progressieve belasting, lijden armere mensen eronder. Hun boodschappenmandje wordt duurder.’  Dat doet extra pijn wanneer beleidsmakers geen problemen lijken te hebben met een enorme CO2-voetafdruk, terwijl ze hun burgers vragen om die te verkleinen.

Economische variabelen

Er is nog een reden waarom het CO2-beleid niet werkt volgens de Wereldbank: ‘Het hervormen van een economie kost tijd. Tijdens de transitie is de kans op grote verstoringen in de economie groot.’

Stijgende prijzen, onzekere energieleveringen, personeelstekorten, protesten en stakingen… een complex economisch ecosysteem lijkt in snel tempo verwoest door ondoordachte en simplistische ingrepen. Het stuk dat in januari van dit jaar werd gepubliceerd, lijkt te waarschuwen voor die blinde overmoed bij beleidsmakers. De auteur Roumeen Islam wijst op ‘substantiële onzekerheid met betrekking tot meerdere economische variabelen.’ Wie zo’n waarschuwing in de wind slaat, kan de deksel op de neus verwachten.

*Dit artikel gaat voor het gemak even uit van een toenemende CO2-uitsoot als oorzaak van een steeds warmer wordende aarde. Of dat ook het geval is, daar kan men over twisten. Iets wat bij Café Weltschmerz regelmatig gebeurt. Maar goed, áls CO2 dan het probleem zou zijn, is de oplossing dan wel de juiste? Daar gaat dit artikel over.  De Wereldbank is geen marginaal instituut in de wereld. Het is opvallend dat de (genuanceerde) adviezen van de (economen van de) supranationale organisatie niet lijken te stroken met het beleid dat in veel Westerse landen wordt uitgerold.