Zo gaat het licht uit in Duitsland (video)

In Duitsland gaat het licht uit. Letterlijk. Meerdere steden dimmen de lampen van (historische) gebouwen en besparen op straatverlichting met het oog op de hoge energierekening: “We gaan zware tijden tegemoet.”

De burgemeester van Augsburg (zie onderstaande video) wil een signaal afgeven aan de inwoners: “We gaan zware tijden tegemoet en zo raakt iedereen ervan doordrongen dat we echt energie moeten besparen.” Het is niet de enige maatregel, ook de watertemperatuur van de zwembaden is bijvoorbeeld naar beneden bijgesteld.

Heel Duitsland

Augsburg is geen uitzondering. Meerdere steden trekken de energiebroekriem aan. In Berlijn ging vele lampen van de Brandenburger Tor en ongeveer 200 andere gebouwen uit. De Duitse overheid ziet de energierekening stijgen en de Duitse bevolking komt in de knel. Gas en olie van voormalig energiepartner Rusland is grotendeels in de ban gedaan en de eigen kerncentrales zijn gesloten vanwege de Groene ‘Wende’.

Symboliek

Het is niet dat het energieverbruik enorm zal kelderen door de maatregelen. Ze hebben vooral een grote symbolische waarde. Maar welke precies, is op meerdere manieren uit te leggen. Men kan stellen dat een grote energiecrisis onafwendbaar is en dat de staat de burger het ‘goede voorbeeld’ geeft. Die zal de tering naar de nering moeten zetten.

Tegelijkertijd kan juist daar het probleem zitten. Is het tij echt niet meer te keren en is er zonder twijfel geen uitweg meer uit het conflict met Rusland en de Russisch-Oekraïense oorlog? Zijn er misschien nog andere (onorthodoxe) manieren om tot en oplossing te komen?

Waar doen we het voor?

Tot slot: wat doet het met de moraal van een volk wanneer het licht letterlijk uitgaat? Waarom verlichten mensen hun kerstboom in de donkerste weken van het jaar? Waar komt ‘een baken van licht in de duisternis’ vandaan? Staan de lichten van stadsfonteinen, gerechtsgebouwen, kerken en musea juist niet symbool voor de fundamenten van het land? Zou de (Duitse) burger niet dolgraag bijdragen aan het in stand houden van deze symbolen van de samenleving, beschaving zo men wil?

De legendarische Winston Churchill zou de vraag zijn voorgelegd of het verstandig was om te bezuinigen op de kunsten. “Maar waar vechten we anders voor?” zou hij hebben geantwoord. De Britse premier in oorlogstijd heeft het waarschijnlijk nooit zo ad rem gezegd maar gezien andere uitspraken van hem, dekt het de lading wel. Als we de ijkpunten van onze cultuur in 2022 niet meer in het licht durven zetten, waartoe brengen we dan eigenlijk al die offers?