Nanodeeltjes in voedsel: een gevaarlijke ontwikkeling die pas net is begonnen

Het debat over nanovoeding wordt steeds verhitter, maar is net pas echt aan het opwarmen. Je eet waarschijnlijk al voedsel met nanodeeltjes zonder dat je het weet, maar wat doet dit met je lichaam (en geest)? Andy Park probeert in onderstaande video antwoord te geven op deze vraag.

Nanotechnologie is een groeiend veld en de verwerking van nandodeeltjes in voedsel is pas net begonnen. De belofte van brood dat langer houdbaar is, superzoutarme sojasaus en zelfs een rare klodder waar elke willekeurige smaak aan kan worden gegeven; allemaal onderdeel van de zeer speculatieve toekomst van nanovoedingsmiddelen.

Nanodeeltjes kunnen je lichaam binnendringen door je huid, inademing en opname. De mate van nanotoxiciteit, -het onderzoek naar het toxicologische effect op het lichaam door nanotechnologie, is vaak afhankelijk van de eigenschappen van nanodeeltjes, waaronder grootte, massa, creatie van brouwsels, oppervlakte-eigenschappen en molecuulassociaties.

De Amerikaanse regering verbiedt of reguleert bijvoorbeeld het gebruik van door de mens gemaakte ‘nanodeeltjesadditieven’ in babyvoeding, voedsel voor volwassenen, cosmetica of consumentenproducten niet, en verbiedt tevens het gebruik van nanodeeltjes in gecertificeerd biologisch voedsel niet. Zelfs synthetische nano-ingrediënten kunnen van geval tot geval worden goedgekeurd voor gebruik in biologische voeding.

Hoeveel voedingsmiddelen bevatten nu al nanodeeltjes? En wat weten we over de schade die ze kunnen aanrichten? De equivalente eigenschappen die worden gebruikt voor hun medische en praktische ‘voordelen’, kunnen eveneens mogelijk gevaarlijke effecten veroorzaken. Het antwoord op beide vragen is dat we het ‘niet echt weten’.

Potentiële gevaren

As You Sow, een belangenorganisatie die het bewustzijn van nanotechnologie vergroot, verschaft ons de volgende informatie. Ze stellen:

“Recent onderzoek naar de inname van nanodeeltjes heeft geleid tot bezorgdheid over hun toxiciteit voor mens en milieu. Onderzoek suggereert dat nanodeeltjes van veel materialen biologisch actiever zijn dan hun tegenhangers van normale grootte, omdat ze een aanzienlijk groter oppervlak per massa hebben. Een steekproef van peer-reviewed onderzoeken op het gebied van nanotoxicologie toont aan dat:
– Nanodeeltjes kleiner dan 300 nm kunnen door celmembranen in organismen gaan en hun interacties met biologische systemen zijn relatief onbekend.
– Zilveren nanodeeltjes hebben een toxisch effect op testikelcellen van mensen en muizen, ze onderdrukken de celgroei en -vermeerdering en veroorzaken ‘celdood’.
– Muizen die 5 dagen lang bepaalde soorten titaniumdioxide-nanodeeltjes met hun drinkwater kregen, vertoonden DNA- en chromosomale schade en ontsteking.
– Mannelijke nakomelingen van zwangere muizen die waren geïnjecteerd met bepaalde nanodeeltjes van titaniumdioxide, ondervonden genitale misvormingen en neurologische schade, evenals veranderingen in genexpressie in de hersenen.
– In vitro-onderzoeken hebben gesuggereerd dat sommige soorten nanodeeltjes van zowel titaniumdioxide als zinkoxide giftig zijn voor menselijke hersenen en longcellen.”

Lees meer: YogaEsoteric publiceerde een artikel waarin zowel de gevaren als alles dat nog onbekend is uitgebreid worden behandeld. Klik hier.

Nanotechnology: the hidden danger in food and thousands of consumer products