De cruciale weeffout in het pensioenstelsel: Ad Broere en Rob de Brouwer

Hoe komt het toch dat het pensioenstel ‘piept en kraakt’?
Jong en oud, werkgevers en werknemers, maar zelfs de overheid creëren in het pensioenstelsel een volkomen onnodig probleem. De hele keten in het stelsel doet zichzelf te kort; werkgevers betalen teveel premie, werknemers bouwen te weinig pensioenrecht op, gepensioneerden gaan in koopkracht achteruit en de staat mist als laatste belastinginkomsten.
De belangrijkste oorzaak hiervoor is dat De Nederlandse Bank pensioenfondsen ten onrechte behandelt alsof het verzekeraars zijn. Het zijn spaarfondsen met spaartegoeden die worden gevormd ten behoeve van de pensioengerechtigden. Er zijn geen andere belanghebbenden dan de pensioengerechtigden. Dit in tegenstelling met de verzekeraars die een commerciële doelstelling hebben met aandeelhouders en streven naar winstmaximalisatie.
De enorme belegde reserve van de Nederlandse pensioenfondsen, momenteel met een marktwaarde van zo'n 1,5 biljoen euro kan geen kant op. Het is een stuwmeer waar steeds meer bij komt dan eruit gaat. De sluizen staan op een kier omdat de regelgeving geen grotere opening toestaat. Die opening blijft klein door de eerdergenoemde oorzaken. Bovendien wordt er op vrijwel elke pensioengerechtigden ‘verdiend'  door de fondsen, want bij overlijden valt er vrijwel zonder uitzondering kapitaal vrij. 
 
In het tweede gesprek kwam de spaargekte van de Nederlanders al aan de orde. In dit derde gesprek wordt hier verder op ingegaan tegen de achtergrond van het pensioenakkoord dat nu ter tafel ligt. Rob de Brouwer biedt in het gesprek een eenvoudige, maar zeer doeltreffende oplossing voor het heikele punt van de doorsneeproblematiek.
Het gesprek is een oproep aan alle betrokkenen: werkgevers, werknemers, gepensioneerden, DNB en overheid om door aanpassing van de rentetermijnstructuur de pensioenrechten van werknemers te verbeteren en de voor de gepensioneerden zo broodnodige indexatie toe te passen. Verder moet DNB de pensioenfondsen niet langer behandelen als zouden het commerciële verzekeringsbedrijven zijn. Doordat alle risico’s bij de deelnemers liggen kunnen de overdreven eisen voor buffervorming worden versoepeld.
Het gesprek wordt afgesloten met de vraag hoe jongeren meer kunnen worden betrokken bij pensioenen en dat de negatieve beeldvorming van ' er is straks voor ons toch geen pensioen meer' wordt doorbroken. Jongeren worden uitgenodigd om deel te nemen aan de discussie over de toekomst van de fondsen door met elkaar te spreken over vragen zoals waarin wil je dat jouw premies worden belegd?
 
Opnieuw een bijzonder belangwekkend gesprek. Voor verdere informatie kun je '21 mythes en onwaarheden over ons pensioen' van Rob de Brouwer lezen en 'Geld in de bijrol' van Ad Broere.