Grenzen in de journalistiek; Ton Lankreijer met Jan Dijkgraaf

Waar ligt de grens tussen journalistieke ambacht en de riooljournalistiek

Jan Dijkgraaf begon zijn journalistieke carrière in 1982 als verslaggever/redactiechef van het Rotterdams Nieuwsblad en de Haagsche Courant. Vanaf 1992 was hij in diverse functies werkzaam bij het weekblad Panorama. Daarna was hij onder meer hoofdredacteur van het gratis dagblad Metro (2002-2006) en het vakblad Management Team (2006-2008) en tv-recensent bij de gratis krant Sp!ts. Op 5 januari 2009 werd Dijkgraaf hoofdredacteur van opinieweekblad HP/De Tijd.
Op 1 augustus 2010 ging Dijkgraaf als hoofdredacteur en radiopresentator aan de slag gaat bij de nieuwe publieke omroep PowNed. Binnen twee maanden legde hij de functie van hoofdredacteur weer neer. Het radioprogramma Echte Jannen bleef hij tot september 2011 als freelancer presenteren.

Wat is leuker: leiding geven of keten? Aan de ene kant wel de ambitie hebben om een krant of blad te leiden, aan de andere kant het puberale mannetje uithangen op je 54e.
Ton Lankreijer, interviewer voor Café Weltschmerz, is zelfs 63 jaar oud, en ook hij herkent dit dilemma. Zijn gast was twee maanden hoofdredacteur van Powned, maar omdat ie bang was dat hij fysiek zou bezwijken, gooide hij de handdoek in de ring. Vervolgens werd ie ook nog afgeserveerd bij het radioprogramma Echte Jannen, omdat Domique Weesie, van hetzelfde Powned, een hekel aan hem had.
We kunnen Jan Dijkgraaf iedere dag lezen in de Metro. Jan varieert van prikkelende, subtiele waarnemingen tot een behoefte om te fileren. Een columnist eigen. Ook dat herkent zijn interviewer, Ton Lankreijer.
Het thema van vandaag: waar ligt de grens tussen journalistieke ambacht en de riooljournalistiek? En…wat is nog leuk om te lezen en waar overheerst eigen frustratie en rancune?
Jan Dijkgraaf haat de grachtengordeljournalistiek en het mainstreamjournaille van NRC en Volkskrant. Jan opereert ver buiten de Randstad, in het luisterrijke Friesland. Een commerciële opdracht voor een schoenenwinkel gaat hij ook niet uit de weg, maar ook dat levert hem kritiek op. Jan is van niemand, Jan is van zichzelf. Eigenzinnig, tegendraads, maar o zo aimabel in het gesprek met Ton Lankreijer. Eveneens een mediarebel. Een persoonlijk gesprek tussen two brothers in arms.